Over vooroordelen gesproken… Stijldansen zou geen sport zijn, alle mannen die het doen zijn homo’s en het is alleen voor oudjes. Allemaal niet waar natuurlijk, al zou dat laatste gisteren best van toepassing kunnen zijn geweest. Voor het eerst in drie jaar stapte ik weer op de vloer.
Daarmee bedoel ik niet dat ik op een oudje leek. Maar zelfs met mijn twintig jaar haalde ik de gemiddelde leeftijd van 75 niet naar beneden. Dat dansavonden nooit meer zo zullen zijn zoals ze op de dansschool waren snappen we best. Alleen dit sloeg alles. Mijn mond (en niet alleen die van mij) viel bijna open van verbazing.
Bejaardensoos
Normaal kwam je binnen en bewonderde je de wedstrijdparen die de meest prachtige figuren dansten. Nu kwamen we binnen en zagen we een stel nog-net-geen-rollator-nodig-hebbende enthousiastelingen die haast kraakten in hun voorbijgaan. Inclusief een gebrek voor ritmegevoel. Dansavond? Dit leek wel de bejaardensoos.
Ontsnapt uit bejaardentehuis
Een invasie. Alsof ze ontsnapt waren uit het bejaardentehuis. Best leuk hoor, om te zien dat ze op die leeftijd nog zo ‘levendig’ zijn. Ze gingen nog net niet achteruit, zo snel waren ze. Van die oudere mensen die dapper deelnemen aan het verkeer, maar eigenlijk hun auto niet in een hogere versnelling dan z’n twee durven te zetten, zo dansten ze. Een sfeermaker waren ze niet echt (en de muziek – zogenaamd modern maar minstens zo oud als ik – was ook niet veel soeps), maar gelukkig waren wij er met gezellige mensen – wèl sfeermakers.
De tussenstand na drie jaar
Na drie jaar weet ik mezelf te verbazen met wat ik nog kan en weet (voor zover ik nadenk als ik dans). Nee, het was niet zo dat dit alleen maar leek doordat we op een bejaardensoos terecht waren gekomen. Alsof het nog niet genoeg kriebelde, sta ik nu helemaal te trappelen om weer te beginnen. Dansen verleer je (goed, ik in ieder geval) niet. En die passie, die gaat ook nooit meer weg. Gelukkig maar!
3 reacties op “Dansavond of bejaardensoos?”
Ik heb ook op stijldansen gezeten toen ik nog erg jong was. En bij het afdansen waren er eigenlijk alleen maar jonge mensen haha. Ik vind het wel jammer dat ik het op jonge leeftijd heb geleerd, want ik weet de pasjes niet meer en ik ben er op mijn 11e vanaf gegaan.
Wauw, dan was je wel heel jong! Ik begon op mijn twaalfde en moest stoppen op mijn zeventiende. Ik danste uiteindelijk als zevendejaars en kon bijna alles meedansen.
Bij mijn dansschool (die wegging – daarom moest ik oa stoppen) waren ook voornamelijk jonge mensen (alhoewel, die waren toen zo oud als ik nu ben). Waar ik zaterdag was leek het wel de bejaardensoos, haha.
Heb je de ambitie om weer te beginnen?
Ja, mijn ouders wilden dat alle kinderen op stijldansen gingen, als deel van de opvoeding (alleen is mijn broertje er niet op gegaan haha, maar die kan ook niet zo goed dansen).
Ik ben gestopt, omdat het ik het niet meer leuk vond, het ging ook niet meer zo goed (omdat ik er geen plezier meer in had). Maar nu vind ik het wel jammer. Ik zou wel weer willen, maar er is zoveel dat ik wil doen en ik denk niet dat het erbij past. En dan zou ik ook een danspartner moeten vinden en daar weet ik niemand voor haha.