Schrijfmeisje.nl
Ik vind mezelf altijd een echt ochtendmens. Maar als de wekker gaat, draai ik me het liefst nog een keer om, en daarna nog tien keer. Als ik de wekker überhaupt al gehoord heb. Een ochtendmens, zei ik?
Ik zoef over het gladde ijs en voel me als een vis in het water. Ik zet af en hoppa, kom gracieus weer neer na een dubbele Rittberger. Eindelijk was het zover en kon ik het ijs op. Benieuwd of die axel ook nog gelukt is?
Eindelijk is de winter dan echt begonnen in ons kikkerlandje. Mijn rendierlook en klappertanden zeggen al genoeg, om nog maar te zwijgen over mijn handen. Het enige wat ik kan doen om ze te redden, is naar een tropisch oord gaan. Helaas is mijn geldboom bevroren, dus moet ik het doen met een crèmepje.
Als je een harige viervoeter hebt rondlopen die je enthousiast kwispelend begroet met een kleffe lebber, dan weet je wel waar ik het over heb: een hondentong. Nat, glibberig en zacht. Maar hoe zit het dan met de roze lap van mijn kattenvriendje?
Zowel Facebook als Twitter waren vrijdagochtend in rep en roer terwijl ik nog nietsvermoedend in mijn warme bedje lag. De ene zeurtweet na de andere mopperstatus verschenen op het scherm van mijn iPhone. Blij sprong ik uit bed en liep naar het dichtgevroren raam in de badkamer: sneeuw!