Schrijfmeisje.nl
Ooit waren er tijden waarin er bloempotten in onze vensterbank stonden met stokjes die voor orchideeën door moesten gaan. Dat waren de tijden waarin ik op zoek was naar groene vingers. En ik durf het haast niet te zeggen, maar ik heb ze gevonden (denk ik) (en als je de planten in de balkonbakken niet meerekent).
Een ongekende stilte op Schrijfmeisje, maar ondertussen heb ik zelf niet stil gezeten (al stond ik wel twee keer stil – maar dat zijn weer andere verhalen), want er moesten en moeten scriptiedeadlines gehaald worden, dus ik schreef en schreef en schrijf nog steeds. In de tussentijd gebeurden er nog meer dingen.
Ik lag ’s ochtends zo heerlijk in bed een beetje wakker te worden. Maar je weet hoe dat gaat na deadlinestress en een aantal weken stiekem iets te weinig slaap. Dat gaat namelijk heel lang goed, tot die dag waarop niet iedere minuut gevuld is met dingen die je móet doen en waarop je dus heus even op je gemakje wakker kunt worden of weer eventjes in slaap kunt vallen.
Vorige week maandag moest ik naar Amsterdam en dat ik daar de weg wel weet is natuurlijk een leuke gedachte. Ik bedoel, ik heb er immers stage gelopen (wel twee maanden in 2011, vergis je niet) en moest toen een keer lopend naar het Tuschinski (in het tijdperk waarin ik nog geen 3G had, dus de weg vinden met Maps zat er niet bij). Dan weet je de weg wel.
Toen ik nog bij mijn ouders woonde, hoefde ik alleen maar over te steken of ik stond al in de winkel – over “even snel boodschappen doen” gesproken. Nu heb ik met tien minuutjes lopen/vijf minuutjes fietsen/met de auto niet te klagen, hoor. Ik doe nog steeds even snel boodschappen, iedere dag weer. Ik ren wel even die supermarkt door.