Vorige week werd het toevallig nog opgemerkt. Dat ‘ie zo jong was, een jaar of twee, misschien drie. Die vrouw viel zowat om van verbazing toen ze hoorde dat Beike al een oude sok begint te worden. Ja, vandaag is hij jarig: 63! Of gewoon negen, in mensenjaren, want 63 klinkt toch wel oud.
Door al mijn avonturen met Poes lijkt het misschien alsof ik een echt kattenmens ben, maar niets is minder waar: ik heb zelfs leren lopen met een viervoeter. Niet met Beike trouwens, want dat zou betekenen dat ik pas op mijn twaalfde leerde lopen in plaats van toen ik bijna één was. Maar Beike is wel mijn maatje. Ik weet nog dat ik op vrijdag uit school kwam, opgewonden voor de volgende dag, want we zouden een puppy gaan uitzoeken! Ik kwam, zag, en zoals jullie nu kunnen zien op de foto, viel mijn mond letterlijk open van verbazing. En nee, dat kwam niet door mijn geweldige brugpiepergevoel voor mode.
Puppy Beike
Het kwam door het pluizige bolletje in de mand. Het bolletje dat met zijn kleine staartje kwispelend op me af kwam toen hij eenmaal wakker was. Dat te grote tennisballen probeerde te pakken. Dat toen al een enorm eigenwijze kop had. Het kwam door Beike (en dat spreek je dus uit zoals je het schrijft – op “Bajke” reageert ‘ie niet. Hopen we). Een typisch Friese naam voor een Friese Stabij, maar vooral gekozen omdat mijn oma toen zei: “Hij is precies Beike.” Haar Beike was ook een Friese Stabij geweest.
Om Beikes negende verjaardag te vieren en omdat ik zelf nog steeds wegsmelt bij zijn puppyfoto’s heb ik hier een overdosis aan foto’s. Maar zeg nu zelf, hij was toch te schattig voor woorden?
Wiebelpoten
Denk maar niet dat hij nu ineens grijze haren heeft gekregen. Hij speelt, slaapt, doet gek en als ik bij mijn ouders thuis kom, is hij door het dolle heen. Dan komt hij kwispelend en enthousiast op me af gerend en laat me niet met rust tot ik hem uitgebreid begroet heb. Hij is zo blij als een klein kind – eh, kleine puppy – wanneer je thuiskomt of de riem pakt om hem uit te laten. Hij geeft je de hele dag door poten (vaak nog op een redelijk lompe manier ook, alsof hij nog altijd een puppy is. Wel een uit de kluiten gewassen puppy, dan), en ligt dolgraag op zijn rug te slapen. Ook een favoriet: op zijn rug liggen om gekriebeld te worden, waar wij als kriebelaars gratis van die hyperactieve wiebelpoten bij krijgen.
Nog eentje dan
Nog eentje dan, om het af te leren: Beike toen hij acht jaar was (oké, dit was gisteren).
Ik kan natuurlijk afsluiten met iets als “Van harte gefeliciteerd, Beike!” maar ik heb het hier wel over een hond. Maatje of niet, voor hem is vandaag net als gisteren of morgen. Eten, spelen, wandelen en slapen.
7 reacties op “Beikes birthday”
Awwww, wat een schatje! 🙂
Hij is leuk! 😀
Awww, echt superlief!!
Ahhhh, wat een leuke foto’s zo bij elkaar! Gefeliciteerd 🙂
Leuk, die foto’s door de jaren heen ^^
Leuk stuk,en zo zie je maar foto’s zeggen soms meer dan woorden.
Wat een leuke foto’s!