Schrijfmeisje.nl
Ik ben gek op cadeautjes en verrassingen bedenken; vaak heb ik meer moeite met wachten op de verjaardag dan de jarige zelf. Die verbaasde blik, daar doe ik het voor. En die kreeg ik toen ik mijn moeder haar verjaardagscadeau gaf.
Modellen lijken altijd een glamourleven te hebben: fotoshoots op exotische locaties, de nieuwste outfits mogen dragen en in de watten gelegd worden door een team van make-up en haarstylisten. Hoewel ik daar niet jaloers op ben, ben ik stiekem wél een beetje nieuwsgierig. Afgelopen zaterdag was ik plots even model; een dagmodel.
Boodschappen doen is echt niet mijn hobby, dus ik maak altijd een lijstje (op mijn telefoon, het moet wel een beetje modern blijven) en race dan zo snel en tactisch mogelijk door de supermarkt met de zelfscanner terwijl ik alles afvink. Maar als ik eenmaal thuis ontdek dat die afgevinkte avocado nergens te bekennen is…
Voordat mijn vriend en ik naar Much Ado About Nothing gingen, zouden we eerst wat eten in Amsterdam en ik mocht uitkiezen waar. Na wat Googlen liet ik me verleiden door het menu van Americano Bar & Kitchen, volgens eigen zeggen geïnspireerd door de Italiaanse buurten van New York. Klonk heerlijk.
Als ik zeg dat ik Shakespeare maar niets vind, dan kijken mensen me verschrikt aan. Hoe kan dat? Ik heb toch Engels gestudeerd? Ik ben toch gek op lezen? Ja en ja, maar als ik driekwart pagina aan voetnoten moet doorwerken om tien regels van het stuk te kunnen begrijpen, gaat de lol er snel af, om nog maar te zwijgen over mijn algemene desinteresse in die literaire periode. Maar de moderne versie van Shakespeare’s Much Ado About Nothing door het Amsterdamse Bostheater was allesbehalve saai: het was fris en verrassend.