Argo

Nu we alles thuis kunnen streamen, doen we het niet zo vaak meer: spontaan naar de bios gaan. Maar gisteren werd het tijd dat ik toch echt de nieuwe Pathé in Amersfoort eens zou bewonderen. Argo – geregiseerd door Ben Affleck – bleek een verrassend goede keuze.

Die nieuwe Pathé is heel erg mooi. En wat een beenruimte, zelfs mijn vader (die twee meter lang is) zou er van een film kunnen genieten zonder zijn knieën in zijn nek te moeten vouwen. Maar ik kwam natuurlijk voor de film.

Het verhaal

Het is 1979 en op z’n zachtst uitgedrukt zijn Iran en Amerika niet bepaald goede vriendjes. De Iraniërs houden Amerikanen vast op de Amerikaanse ambassade in Iran onder het mom dat de Amerikanen spionnen zouden zijn. Maar zes van hen zijn ontsnapt en zitten ondergedoken in het huis van de Canadese ambassade terwijl ze nog altijd vrezen voor hun leven. Tony Mendez (Ben Affleck) is de exfiltratie expert van de CIA; kortom, hij helpt mensen ontsnappen. De CIA komen met het ene na het andere plan dat vol met gaten zit. Dan bedenkt Tony iets dat zo bizar is, dat je zou verwachten dat het alleen in een film kan lukken. Vergis je niet: Argo is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Een verhaal waarbij Tony Mendez werkelijk het maken van een film genaamd “Argo” als dekmantel heeft bedacht en heeft uitgevoerd. Of het gelukt is en ze hebben kunnen ontsnappen? Daarvoor zul je de film moeten kijken.

Vind ik leuk

Het verhaal zit ontzettend goed in elkaar. Zo begint de film met een stukje geschiedenis waarbij de kijker ziet hoe Iran geworden is zoals in de periode die de film laat zien. Best fijn, want ik leef soms echt onder een steen wat betreft algemene kennis en weet dus ook bar weinig van zulke dingen, maar dat stukje achtergrondinformatie plaatst de film in een duidelijke context.

Bovendien is het één grote brok spanning en dan bedoel ik niet het soort dat je bij James Bond ziet. Hoe dan ook heeft het mij helemaal in zijn greep en heb ik geen één keer een knikkebolmomentje gehad, wat bij negen van de tien films toch wel gebeurt (zelfs als ik ze heel boeiend vind). De spanning wordt heel af en toe doorbroken met een opmerking waar we toch allemaal wel even om moeten lachen en dat werkt verfrissend.

De aftiteling van de film is ook bijzonder. Mensen verlaten de zaal al, maar als er twee foto’s op het scherm verschijnen, blijven ze even staan. De ene is een zwart-wit foto van wat werkelijk gebeurd is en de andere blijkt een still uit de film te zijn. Zo verschijnen er meer setjes foto’s en het is fijn om te zien hoe dicht ze bij de werkelijkheid hebben geprobeerd te blijven. Toch is het ook dezelfde aftiteling die aangeeft dat sommige dingen toegevoegd zijn puur om het dramatische effect te verhogen.

Die toegevoegde dingen ga ik natuurlijk niet benoemen, maar ik kan wel vertellen dat ik zonder Wikipedia niet zo snel had achterhaald welke dat precies zijn. Ze zijn probleemloos in de film verweven en voelen aan als onderdeel van het geheel.

Vind ik niet leuk

Ik vind het moeilijk om iets te benoemen dat ik niet leuk vind, simpelweg omdat ik diep onder de indruk ben van Argo. Als ik dan toch iets moet noemen, dan is het wel dat George Clooney producer is in plaats van dat hij op het scherm verschijnt…

Zien?

Absoluut. Het is een bijzonder intens verhaal dat een diepe indruk heeft achtergelaten. Luchtig is Argo absoluut niet, maar eerlijk en bijzonder wel. Argo draait sinds 8 november bioscoop en zal voorlopig nog te zien zijn.