Zo’n dag

Het leek zo’n dag te worden. Zo’n dag waarop je een uur voor de wekker zou gaan al wakker wordt en besluit om dan maar tot de wekker dat boek voor de uni uit te lezen (en daar nog in slagen ook!). Zo’n dag waarop je je al productief voelt voordat je überhaupt uit bed bent gekomen. En als klein cadeautje is het ook nog eens een ochtend waarop de kat niet luidkeels bij je slaapkamerdeur staat te schreeuwen. Zo’n dag willen we altijd wel.

Zo’n veelbelovend begin betekende veel goeds voor mijn eerste poging tot zelf haargel maken. Ik zette alles klaar en volgde de aanwijzingen van het YouTube-filmpje. Hoewel iedereen een kookwekker gebruikt bij het maken van dit recept, besloot ik – net als het YouTube-meisje wiens instructies ik opvolgde – op mijn gevoel af te gaan. Dit is het punt in het verhaal waar je verwacht dat het misging. Dat mijn gel mislukte. Maar ik moet je teleurstellen, want hoewel de gel verbeterpuntjes heeft (hé, het was een eerste poging. Op gevoel), lukte hij wel.

Feest op de vloer

Het drama ontstond pas toen een praktisch volle zak lijnzaad (op vier eetlepels na, die had ik namelijk voor de gel gebruikt) op de grond viel. De hele keuken vol met lijnzaadjes. Mocht je die dingen nog nooit gezien hebben, het zijn qua uiterlijk een soort donkere, grotere (maar in verhouding slankere), glanzende sesamzaadjes. En dat dus over de hele vloer. Ik kon mijn geluk niet op.

Twee keer aan dezelfde steen

Je zou denken dat als een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot, ik dat ook niet doe. Mis. Toen ik ’s avonds een ovenschaal uit een niet heel praktisch ingerichte keukenlade pakte, zag ik het ineens gebeuren: het nagenoeg ongebruikte pak satéprikkers lag verspreid in de la. Tussen al die spullen die ik niet zo netjes heb opgeruimd.

Zeldzaam stukje zalm

Toen ik drie kwartier later aan tafel zat te genieten van een zeldzaam stukje zalm, was ik al die dingen zo weer vergeten. Tot de bel ging. Even overweeg ik om gewoon te blijven zitten, maar stel dat het een buur in nood was? Dat bleek het geval, maar ik kon hem niet helpen. Terwijl ik dat vertelde, zag ik iets vanuit mijn ooghoek. Onze balkonkat liep ineens voor mij langs en was van plan om zo naar buiten te gaan, alsof het de normaalste zaak ter wereld is. Daar stak ik een stokje voor en ik keek achterom. De buurman bevestigde dat de tussendeur echt dicht zat. En… Dat Jack van de trap af was gekomen, terwijl ik ervan overtuigd was dat hij op de bank had liggen slapen toen ik hem in de huiskamer opsloot. Waar mijn bord met zalm open en bloot op de eettafel had gestaan.

Even bijkomen

Om even bij te komen van deze dag, zette ik een nieuw waxinelichtje in mijn etherische oliebrander, die ik eerder die middag ook al aan had gehad en zonder het water te morsen op de tafel had weten te zetten. Het feit dat ik niet naar de tafel hoefde te schuifelen met dat ding omdat hij er al stond, sprak me wel aan. Pas toen ik me helemaal had geïnstalleerd op de bank (met een dekentje enzo, want het lijkt eerder herfst dan lente) realiseerde ik me dat ik nooit etherische olie in het water van de brander had gedaan.

Ach. Zo’n dag hebben we allemaal wel eens.