Categorieën
Tongstrelende taferelen

Zelfgemaakte pizza

Iedere hap hoorde je het gekraak van die knapperige, smaakvolle, flinterdunne bodem. En daar hou ik van bij een pizza. Ik stond dan wel een uurtje of twee in de keuken om mijn pizza’s from scratch te kunnen maken, maar dat was het absoluut waard.

Iedereen houdt van pizza. Toegegeven, vroeger lustte ik het niet, maar toch. We kunnen ze uit de diepvries halen, bestellen of in een restaurant verorberen. Of zelf maken. Ik nam het recept van Masterchef Australia voor het basisdeeg en ging aan de slag. Reken maar dat je vieze handen krijgt, dat je pizza de raarste vormen wordt, maar vooral dat je overheerlijk gaat eten!

Schort om

Die vieze handen beginnen al bij de eerste stap, waar je twee eetlepels van het water bij de gist doet. Meng dit met de handen tot een pasta. Vervolgens gaan de rest van het water en de suiker erbij. Goed mengen tot alles opgelost is.

Deeg mixen

In een andere bak doe je de “00”-bloem, zout en het mengsel terwijl je op de laagste stand met deeghaken mixt. Dit moet ongeveer twee minuutjes (maar ik had zoals gewoonlijk de tijd niet door dus het kan zomaar dat het langer is geweest). Daarna gaan de melk en olijfolie erbij. Mix in ongeveer vier minuten tot een glad deeg.

Bal

Tijd om je handen weer ‘vies’ te maken. Bestuif een schoon werkblad met bloem en kneed al het deeg tot één grote bal. Ja, dat plakt. Die bal moet tien tot vijftien minuten rusten op een houten snijplank, eveneens bestoven met bloem. Zorg ervoor dat de bal op een warme, tochtvrije plak staat en toegedekt is met een schone theedoek.

Daarna deel je de grote bal op in acht kleinere (ze moeten ieder ongeveer 120 gram zijn). Laat nog dertig minuten rusten (in dezelfde omstandigheden als bij de vorige rustperiode) en klaar is je deeg!

Het leukste

Rol een bal uit en beleg naar eigen smaak. Ik smeerde alle pizza’s sowieso in met knoflook-olijfolie en tomatenblokjes. Mijn vriend heeft er graag salami en veel kaas op, ik tomaat, lots of mozzarella en verse basilicum. De pizza wordt eigenlijk op een speciale steen in de oven gebakken (250°), maar omdat wij die niet hebben, bakten we eerst de bodem met olijfolie en saus in de pizzapan en daarna met de rest van het beleg (behalve mozzarella en basilicum) in een voorverwarmde oven, op een bakplaat (ook voorverwarmd). Lak de randen af met wat olijfolie en klaar. Geen houtovenpizza’s dus, maar wel om je vingers bij af te likken. Buon appetito!

De bodem was heerlijk knapperig en vol van smaak. Misschien een beetje te vol, want ik vond het wat aan de zoute kant (maar mijn vriend merkte er niets van, tot ik het zei). Kan natuurlijk makkelijk zijn dat ik gewoon uitgeschoten ben, dus daar ga ik de volgende keer mee experimenteren. Dit basisrecept voor pizzadeeg is hoe dan ook een absolute aanrader!

2 reacties op “Zelfgemaakte pizza”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *