Zaterdagavond

Dé avond waarop ik als student zijnde de kroegtijger uit zou moeten hangen, me vol zou kunnen gieten met alcohol, want ach, student, hè. In plaats daarvan zat ik afgelopen zaterdag op de bank onder een dekentje met een warme kop thee, mijn eigen tijger (ookwel bekend als Balkonkat) tevreden spinnend tegen me aan en tikte ik lekker een blogje.

Bloggen

De fijnste blogjes zijn degene die spontaan te binnen schieten en sneller op mijn scherm verschijnen dan ik in werkelijkheid kan typen. Inspiratie noemen ze dat. Maar soms zit ik uren naar mijn scherm te kijken, zoekend (op het web) naar die inspiratie. Dan kan ik een hele avond en ochtend en middag over een blogje doen om er met moeite iets uit te persen, of om uiteindelijk in een halfuur het hele stuk te tikken (want ja, plotselinge inspiratie). En soms pak ik iets uit mijn ideeënlijstje, gewoon omdat ik me dan herinner dat ik die óók nog heb. “Dat doe ik even,” denk ik dan vaak.

Dat zou ik zaterdag wel even doen

Dat dacht ik zaterdagavond ook. Ik zou niet gaan dansen of kroegtijgeren en al helemaal niet die rukwinden trotseren, maar gewoon lekker bloggen. Het onderwerp had ik uit mijn ideeënlijstje gehaald en “zou ik wel even tikken.” Wat onderzoek hier, een leuk verhaaltje daar, de foto’s die ik die middag had gemaakt bewerken et voilá, een blogje voor op zondag. Klonk me als muziek in de oren. Dit laatste is dus precies waar het mis ging.

Wat er gebeurde

Ik zette namelijk muziek op. Ik bedoel, het was wel zaterdagavond, hè. Maar even zonder geinen: ik ben over het algemeen niet iemand die “into the zone” moet komen of wat dan ook, of die alleen met of zonder muziek kan schrijven. Dit keer met muziek, dus. Maar na een uur “bloggen” stonden er alleen een titel en introductie op mijn scherm en een paar tabbladen met pagina’s die ik aan het lezen was (voornamelijk songteksten). Ik kon inmiddels het nieuwste Arctic Monkeys album (AM) helemaal meezingen (of wat dat bij mij voor moet stellen), deed nog wat foute nummers uit mijn tienertijd (dat mijn smaak van toen maar nooit aan het licht mag komen) en ontdekte tot mijn grote schrik dat zangeres Valensia van het liedje “Gaia” een zanger is (en uit Nederland komt). Ik bekeek de carnavalsknaller “Lelijk Paartje Tieten” nog een keertje en moest weer heel hard lachen, vooral om Dub-D (kijk dus vooral de hele clip even. Je kunt ook nog op ze stemmen).

En dit deed ik allemaal nadat ik eerst tweeënhalve aflevering van Gossip Girl had gekeken. Kun je nagaan.

Maar het was leuk

Dat was niet omdat ik geen zin had in het bloggen – integendeel, ik keek zelfs uit naar dit blogje. Maar soms raak ik gewoon afgeleid door andere leuke dingen, dus zelfs al staat het blogje nog steeds niet online (verschoven naar aanstaande zondag), dan nog is dat het einde van de wereld niet. Immers, samen met mijn foute nummers en een spinnende kat aan mijn zijde heb ik gewoon een leuke avond gehad.