Wat ik niet snap over afgelopen vrijdag

Afgelopen vrijdag gingen mijn medestudenten en ik met onze docent naar de Portugese Synagoge in Amsterdam, gevolgd door een bezoekje aan het Joods Historisch Museum. We hadden een gids en hoewel ik haar schoen- en jaskeuze niet snapte, begreep ik wel wat ze vertelde. Er waren vooral een aantal andere dingen die ik niet snapte.

Perfect

Ken je dat, dat je ruim van tevoren thuis weggaat omdat er altijd file staat als je gewoon op tijd vertrekt? Uitgerekend op die dagen is er geen file te bekennen en kom je veel te vroeg aan. Mijn vriend moest namelijk ’s ochtends naar Amsterdam en dat liet ik me geen twee keer zeggen. Even was hij bang dat hij mij niet op tijd bij de synagoge kon afzetten, maar als we op tijd vertrokken, zou het goed komen. Perfect.

Perfect is gelijk wat de heenreis kenmerkte. Geen gedoe op de snelweg, bij knooppunten, of waar dan ook. Zo waren we een halfuur te vroeg op zijn locatie en slechts een uur en een kwartier op die van mij. Hij moest verder naar zijn werk terwijl ik zei dat ik wel een café op zou zoeken voor een warm kopje thee.

Cafés

Waarom er in hemelsnaam nog geen cafés om negen uur ’s ochtends open zijn op Waterlooplein (of waarom ik ze niet kon vinden). Een bakker leek ook nergens te bekennen en omdat ik eigenlijk ook niet veel meer in die omgeving weet te vinden dan het Muziektheater en Vapiano’s (wat ik dan weer te ver vond), keerde ik weer terug naar de synagoge, waar ik op z’n minst om een hoekje een beetje uit de wind kon staan.

Wegwijzer

Waarom mensen altijd aan mij de weg vragen. Of ik nu in Amersfoort, Bilthoven, Utrecht of Amsterdam ben, ik trek zulke figuren aan. Zelfs als ik op zondagochtend om half tien ga tanken bij een tankstation in een woonwijk presteer ik het nog om een Duitser (blijkbaar) tegen te komen die op zoek is naar de Emmaus. Op zondag. Godzijdank weet ik die dan net wèl te vinden, maar als hij na tien minuten van mijn niet-vlekkeloze Duits en met een getekende plattegrond op weg gaat, loopt hij al verkeerd nog voor hij iets moet doen. Ook op een doodnormale vrijdag wanneer ik voor een gesloten synagoge als een pinguïn sta te wiebelen trek ik ze nog aan. Of ik weet waar iets is waar ik a. nog nooit van gehoord heb en dat ik b. nu blijkbaar alweer vergeten ben. “Nee, sorry,” zeg ik, iets dat ik toelicht met de opmerking dat ik niet eens een café heb gevonden dat nu al open is. De Belg is het met me eens dat cafés in Amsterdam ’s ochtends veel te laat open gaan, ook al heb ik dat nooit letterlijk gezegd.

Vrouwenkeuze

Waarom ik bedacht dat het een goed idee zou zijn om gewone laarzen aan te doen in plaats van mijn UGGs. De logica van vrouwen gaat vaak genoeg mijn pet te boven. Onze docent had nota bene gewaarschuwd dat het koud zou zijn, want in die gigantische synagoge was geen verwarming. Dikke truien en andere warme kledingstukken waren een vereiste. Gewapend met mijn dikste vest en zelfs een broek in plaats van mijn eeuwige jurkjes ging ik ernaartoe. Op mijn gewone laarzen, want het is maart en dan kan dat vast. Ik snap nog steeds niet waarom ik mijn UGGs niet gekozen heb, want ik snapte met die ijzige wind snel genoeg waarom ze verdomd handig waren geweest: ik had geen gevoel meer in mijn tenen en liep als een peuter die net zijn eerste, ongecoördineerde stapjes zet.

Foto’s maken in de kou

Waarom ik dacht dat ik wel foto’s kon maken in een verwamingloze synagoge terwijl dit land al maanden amper zon of warmte heeft gezien. Terwijl de ademwolkjes uit onze monden kwamen bij het spreken. Jullie snappen vast wel waarom ik het dus niet eens geprobeerd heb.

Het weer

Waar die mooie lente nu blijft. Winter, je was heel leuk, maar ik ben echt toe aan mooie bloemetjes, schattige schaapjes en andere lentedingetjes. Dankjewel.

En wat ik ook niet snap

Waarom dit blogje wat-ik-niet-snap-2 als linkje heeft. Het antwoord heb ik hier gevonden. Blijkbaar snapte ik al eerder heel wat dingen niet.

Wat snappen jullie niet?