De bevroren oren, de ijsklompen in plaats van voeten en de koude handen met een coördinatie die niet veel beter is dan dat van een baby mis ik niet. Voor geen cent – ik ben een enorme koukleum. Ik zou het dan ook heerlijk moeten vinden dat ik mijn muts nog niet eens uit de kast heb hoeven halen (en hoera, mijn haar er dus ook niet mee heb hoeven verpesten). Toch zou ik dat allemaal graag inruilen voor een beetje sneeuw en een laagje ijs (op de grachten, niet op de weg).
Twaalf
Na de winter van afgelopen jaar (mijn oren vroren er in maart nog af) ben ik namelijk beter voorbereid dan ooit. Ik heb zelfs een warme wollen trui en een wijd, wollen jurkje gekocht. Je weet wel, zodat de warmte goed ertussen blijft zitten. En wat krijgen we? Twaalf graden. Boven nul hè. Dat was niet de afspraak.
Drie mutsen en een flinke bos haar – als ik nu nog koude oren krijg…
De winter, ik en onze afspraak
De afspraak was heel anders. Onze afspraak – die van mij met de winter – was dat het koud zou worden, zodat ik heerlijk kan genieten van dat moment waarop ik (met die kindercoördinatie dus) mijn sleutel in de deur steek en begroet word door de warmte van ons huis.
Poedersuikerlaagjes
We hadden afgesproken dat het zou gaan sneeuwen en dat de sneeuw dan blijft liggen zodat ik door de sneeuw zou kunnen wandelen, zodat er een poedersuikerlaagje zou blijven liggen op mijn leuke muts, die ik dan eindelijk eens op kan, zodat ik midden in de nacht een sneeuwballengevecht kan houden met mijn vriend en daarbij buikpijn van het lachen krijgen. Zodat de wereld er even totaal anders uitziet, alsof je op vakantie bent.
Niet koud, maar ijskoud
We hadden ook afgesproken dat het niet gewoon koud zou worden, maar dat het ook een tijdje flink zou gaan vriezen (min twaalf, bijvoorbeeld. Gewoon een ideetje), waardoor we onze autoramen weer moeten krabben en we wolkjes ademen, maar vooral zodat de grachten bevriezen en we na twee jaar eindelijk weer eens op natuurijs kunnen schaatsen (en misschien stiekem een beetje glijden met de auto op een verlaten parkeerplaats waar niet gestrooid is).
Wat we nog meer hadden afgesproken
We hadden dat allemaal afgesproken, zodat ik lekker binnen tegen mijn vriend aan kon kruipen om samen een film te kijken en zodat ik op de bank onder mijn blankie kan bloggen. Zodat ik met mijn rug tegen de verwarming en met een dampende kop thee boeken kan lezen.
En dat kan ik nu ook allemaal – ’s avonds met de gordijnen dicht en de kaarsjes aan terwijl ik doe alsof er buiten een sneeuwstorm woedt wanneer ik de wind om ons huis hoor ruizen – maar het is toch niet hetzelfde. Dan kan ik nog zo’n koukleum zijn – juist al die dingen en dus ook de kou maken de winter zo fijn.
9 reacties op “Waar blijft de winter?”
Ja herkenbaar! Hier ook een koukleum, die best de winter ene beetje mist! tenminste, het schaatsen dan. Sneeuw vind ik vijf minuten leuk, omdat het er zo mooi uitziet, maar dan houdt het ook wel op. ijs vind ik fantastisch. Aan de andere kant; de lente mag van mij dit jaar veel eerder komen dan het afgelopen jaar~!
Ja, dat laatste ben ik met je eens. Het duurde zó belachelijk lang voor het eindelijk lente werd. Dus winter, je hebt tot maart. Daarna verwacht ik dat je weer zo zacht wordt als nu.
Verder heb ik geen eisen, hoor.
Oh Laura, ik heb ook zo’n zin in de échte winter. Met deze temperaturen heb ik steeds het idee dat het alweer bijna écht lente gaat worden.
Misschien dat we eind deze maand eindelijk iets hebben aan onze warme krullen en muts. 🙂
Ja ik raak ook echt een beetje uit mijn doen, hoor. Is het nu herfst, winter of lente? Er is ineens geen verschil meer terwijl dat juist één van de leuke dingen van ons klimaat is.
(dat ben ik me pas gaan realiseren toen een vriendin uit Californië vertelde dat zij dat eigenlijk niet kennen. Nooit bij stil gestaan dat het eigenlijk best bijzonder is).
Ja Laura zo als jij het beschrijf krijg ik er ook wel zin in.
De voorspellingen zijn ook bijzonder extreem winterweer,de vraag is alleen nog wanneer?
Ik hoop juist dat het níet gaat sneeuwen. Het ziet er leuk uit, maar de waarheid is vies en glad en koud.
Van mij mag het precies zo blijven als het nu is: de vrieskou en de sneeuw bedenk ik er wel bij 😉
Ik ben zo intens blij met dit weer, van mij mag het wel de hele winter zo blijven ^^ Als ik weet dat het buiten keihard vriest of sneeuwt of glad is wil ik ’s ochtends al helemaal mijn bed niet meer uit.
Nee, laat die winter maar gaan. Dan kan ik nog een jaartje genieten van autorijden zonder ijs, haha.