Terwijl we in Covent Garden liepen, kwamen we ineens een restaurantje tegen (midden in Covent Garden dus) waar het eten er wel heel lekker vers uitzag. We namen een kijkje en ontdekten dat we alweer – maar dit keer dus per ongeluk – bij een restaurant van Jamie Oliver terecht waren gekomen. Zou dit net zo’n succesnummer zijn als Jamie’s Italian?
Het restaurant
Union Jacks zit dus midden in Covent Garden en is geen standaard restaurant. Je zit beschut dankzij de glazen wanden en over koude billen hoef je je geen zorgen te maken, want dat is per zitplek instelbaar. Toch eet je in de buitenlucht, kun je genieten van de straatmuzikant en alles dat zich in en rondom Covent Garden afspeelt. Best bijzonder. Het concept draait om typisch Britse smaken die op een nieuwe manier geïntroduceerd worden door een samenwerking tussen Chris Bianco (die uitblinkt in het maken van het lekkerste deeg) en Jamie Oliver. Nu moet ik heel eerlijk zijn dat ik dit echt niet persé door het eten heb ontdekt, maar dankzij wat onderzoek op internet.
Het hoofdgerecht
We gingen die avond alleen voor een hoofdgerecht. In tegenstelling tot Jamie’s Italian stond hier wèl pizza op de kaart, waar mijn vriend dan ook voor koos. Afgezien van de Margaret zijn de meeste pizza’s alles behalve standaard: Cumberland sausage, roast sweet onions, house-smoked Westcombe cheddar & English mustard (The Banger Pizza). Niet bepaald een pizza met tomatensaus en pikante salami, maar verrassend lekker. Vooral de bodem en korst is goed bereid en smakelijk dankzij die paar minuten die de pizza in een houtoven heeft doorgebracht. Toch weet ik niet of ik mijn liefde voor typisch Italiaanse smaken op zou willen geven voor deze combi van veel Britsere smaken. Voor mij horen verse tomatensaus, buffelmozzarella, tomaten en soms wat geraspte Parmezaan echt thuis op een pizza. Het missen daarvan zorgt toch voor een zekere teleurstelling, hoe goed de bodem ook is.
Zelf ging ik voor de Roast Chicken Salad, in werkelijkheid een omgebouwde Ceasar Salad. Ik vind de presentatie leuk, rustiek en fijn voor het eten, want ik ben iemand die veel onderdelen vaak los van elkaar opeet. De kip is mals en kun je zo kaalplukken, waar de knapperige sla en krokante croutons mooi bij contrasteren. De dressing is in de sla gelopen waardoor optimaal tot zijn recht komt en dit is dan ook het hoogtepunt van het gerecht. Het is de lekkerste Ceasar dressing die ik tot nu toe heb geproefd. Hij is zacht en romig, maar het ziltige van de ansjovis in de dressing maakt het een smaaksensatie die je eigenlijk niet mag missen, zelfs als je geen vis lust.
Nog een keer
We hebben allebei lekker gegeten, maar Union Jacks was toch niet helemaal ons ding en niet bijzonder genoeg om nog een keer te bezoeken, mochten we weer in Londen zijn. Het was, zeker na Jamie’s Italian, toch een beetje een tegenvaller doordat het niet heel bijzonder was (vonden wij allebei), zelfs al smaakte het prima. Pluspunt was de locatie: daar middenin Covent Garden is toch wel een beetje speciaal.
5 reacties op “Union Jacks”
Ik heb er in februari een heerlijke lamsrack met muntsaus gegeten!
Ziet er toch wel heel erg lekker uit hoor!
Dat zeg ik toch ook 😛 Maar het is niet speciaal genoeg om er een tweede keer te eten.
De Union Jack is ook de naam van de Britse vlag, zie je die ook nog ergens terug in ’t restaurant?
Nee, niet gezien! Volgens mij duidt de naam puur op het feit dat de Britse keuken centraal staat bij dit restaurant.