Categorieën
Kijkvoer

The Help

Twee keer gekleurd plus één keer blank. Dat is het recept voor Kathryn Stocketts The Help. Een boek dat ik direct tot mijn favoriet bekroonde, en blijkbaar ben ik niet de enige, want eind 2011 bewonderde ik de verfilming in de bioscoop.

“Taking care a white babies, that’s what I do, along with all the cooking and the cleaning” (Aibileen)

Misschien herken je het wel: je zit in de bioscoopstoel te wachten tot de film begint. Zou de film net zo goed zijn als het boek zelf, of valt het vies tegen? Stiekem vind ik verfilmingen praktisch altijd tegenvallen. Dit is te veel aangepast, dat gevoel mist, personages komen lang niet altijd overeen met mijn verbeelding. En met deze ‘angsten’ zat ik ook bij de voorpremière van The Help.

Het verhaal

Taking care a white babies, that’s what I do, along with all the cooking and the cleaning” (The Help p.1). Dat is wat Aibileen doet. Wat Minny doet. Wat vele andere vrouwen zoals zij doen. Miss Skeeter komt uit zo’n rijk, blank gezin, maar ze is net een beetje anders. Van buiten is ze misschien niet de mooiste, maar van binnen wel. Deze ambitieuze dame heeft grote ambities: ze wilt een boek schrijven. Om die droom waar te maken, neemt ze grote risico’s; voor zichzelf, en voor Aibileen en Minny.

In Jackson, Mississippi, is zo’n vriendschap geen Duo Penotti. De dames komen samen in Aibileens nederige stulpje. Het zijn geen vredige, maar vooral angstige momenten. Wat als ze betrapt worden? In 1960 waren de risico’s immers groter dan ooit dankzij de Jim Crow laws.

Aibileen (l) en Minny (r) mogen alleen in uniform naar 'blanke' supermarkten

Teleurgesteld?

Ben je gek. Eerlijk gezegd erger ik me meestal mateloos aan aanpassingen van verhaallijnen. Maar in dit geval komen ze The Help juist ten goede. De complexiteit van de sociale situatie rond 1960 is moeilijk te verwoorden, maar de makers van de film hebben slimme keuzes gemaakt die de emoties van de kijker tot hetzelfde niveau tilden als bij het lezen van het oorspronkelijke boek.

Het meest belangrijk bij een verfilming vind ik de sfeer, het gevoel van het verhaal. Het boek maakte veel emoties los; heb ik die ook ervaren bij het zien van de film? Ja! Minstens zo intens als bij het boek. De verfilming maakt je aan het huilen, lachen, grinniken, grimassen en huilen. Had ik huilen al genoemd? Zat ik me daar een partij groot te houden, begint de hele zaal te janken. Kortom, een doos met tissues is gewenst.

Minny (l) en Aibileen (r) vertellen hun verhaal aan Skeeter

Dan heb ik het nog niet eens gehad over de casting van de personages. Je voelt ‘m al aankomen: ik ben blij verrast. Vooral Aibileen (Viola Davis), Minny (Octavia Spencer), Mae Mobley (Eleanor & Emma Henry), Miss Hilly (Bryce Dallas Howard) en Celia (Jessica Chastain) zijn precies zoals mijn verbeelding me deed voorstellen. Mrs. Walters, de moeder van Miss Hilly, vertoonde prachtig acteerwerk. In het boek had ik een hekel aan haar; in de film ging ik bijna van haar houden. Ze maakte me hoe dan ook aan het lachen.

Het enige personage waarover ik wat minder te spreken ben, is Miss Skeeter (Emma Stone). In mijn ogen was ze simpelweg té mooi. Te klein. Haar acteerprestaties daarentegen vielen me absoluut niet tegen. Ze straalde precies dat uit wat Skeeter was: pittig, eigenwijs en moedig. Celia stelde me ergens een klein beetje teleur: ze had nog net iets meer over the top mogen zijn. Maar hé, zo kan ik wel over alles gaan mierenneuken.

Miss Celia probeert vriendschap te sluiten met Minny

Meer?

Vanity Fair sprak met Viola Davis, genomineerd voor de best actress Oscar. Lees dit inspirerende interview hier.

2 reacties op “The Help”

Hele mooie film inderdaad! Ik wil het boek ook snel gaan lezen. Ben benieuwd of dat een handicap is in dit geval, eerst de film zien en dan het boek lezen.

Groetjes!

(je weet vast wel wie ik ben, haha!)

Natuurlijk weet ik wie je bent! Ik weet niet of het een handicap is. Als je je realiseert dat de film gebaseerd is op het boek, zal het wel meevallen. De film is dus iets aangepast ten opzichte van het boek, maar in dit geval vond ik dat alleen maar een plus. Ga je het boek in het Engels of Nederlands lezen?

Veel plezier in ieder geval, ben benieuwd wat je ervan vindt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *