Soms koop je een paar schoenen dat haast één met je voeten lijkt te zijn, zo lekker zitten ze. Dat het rubber aan de zijkanten opengescheurd is en dat je hak zo ver is afgesleten dat je de straattegel er nog net niet doorheen voelt, negeer je simpelweg. Pas als het leven van dat paar schoenen na drie jaar aan een katoenen veter hangt, spreek je met jezelf af dat je ècht nieuwe nodig hebt. Voor die vakantie in Londen nog, het liefst.