Schrijfmeisje.nl
De eerste avond aten we dus tapas omdat we dat zo Spaans vinden en de derde avond ontdekten we dat de traditionele Catalaanse keuken iets té veel van het goede is wat betreft Spaans eten. Daarom gingen we op zoek naar andere, leuke tentjes. Zo kwamen we terecht bij El Gran Cafe.
Chocoholics, opgelet! Dit is een museum om je vingers bij af te likken. Bij binnenkomst al, want dit toegangskaartje bewaar je niet voor je plakboek, maar eet je gewoon op. Daarmee kom je in de wereld van chocolade terecht: van cacaoboon tot chocoladekunstwerken. Dit is Museu de la Xocolata.
Na tien dagen moest ik de berg kleding die ik meegesleept had weer in onze koffer krijgen. Samen met al die dingen die ik geshopt had (jullie kennen me, wat ben ik toch een shopaholic). Ik moest afscheid nemen van een prachtige stad met die heerlijke warmte. Terugkomen is dan eigenlijk balen. Of toch niet?
Dat mijn mond openvalt van mensen die met dit weer nog UGGs dragen is misschien niet zo gek, maar stiekem hebben lange broeken bij deze temperaturen hetzelfde effect. Ik ben namelijk zo’n type dat gelijk met de armen en benen bloot gaat. Hallo, zon! Tot ik ’s avonds ga douchen…
Ik ben een zomerkind. Dat merk je natuurlijk direct aan mijn zonnige persoonlijkheid en mijn eeuwig blonde haar. Zomerkind zijn is best leuk, maar tegelijkertijd heb ik er een hekel aan. Natuurlijk ben ik blij dat mijn tenen er tenminste niet afvriezen als ik jarig ben, maar het is niet alleen maar zonneschijn…