Als ik zeg dat ik Shakespeare maar niets vind, dan kijken mensen me verschrikt aan. Hoe kan dat? Ik heb toch Engels gestudeerd? Ik ben toch gek op lezen? Ja en ja, maar als ik driekwart pagina aan voetnoten moet doorwerken om tien regels van het stuk te kunnen begrijpen, gaat de lol er snel af, om nog maar te zwijgen over mijn algemene desinteresse in die literaire periode. Maar de moderne versie van Shakespeare’s Much Ado About Nothing door het Amsterdamse Bostheater was allesbehalve saai: het was fris en verrassend.
