Simpel slalommen of coole cursus op het circuit?

Ook al impliceert een rijbewijs dat ik auto kan rijden, een beetje extra oefening kan nooit kwaad. Daarom maakte ik een afspraak voor de individuele cursus verhoogde rijvaardigheid, zelfs al voelde ik de adrenaline nog niet door mijn lijf gieren bij het vooruitzicht van tussen pylonen door slalommen, een uitwijkproef en remproeven. Wat ze er echter niet bij hadden vermeld, was dat “op Circuit Park Zandvoort” letterlijk “op Circuit Park Zandvoort” betekent in plaats van slechts op het terrein.

Op zich keek ik wel uit naar de cursus, maar het was niet zo dat ik stond te springen. Het zou goed zijn om wat extra vaardigheden onder de knie te krijgen en bovendien was ik heel nieuwsgierig naar wat ik zou leren over de juiste zithouding en spiegelafstelling (vooral dat laatste, want precies afstellen is een behoorlijke uitdaging als je je spiegels met van die stokjes bedient). Naar het rijden van de ideale lijn en het sportief leren rijden keek ik wel uit, maar zou ik daar ook nieuwe kennis opdoen? Gezien we hier in huis praktisch auto’s ademen en ik mijn vriend de oren van zijn hoofd vraag, weet ik inmiddels dat de basis van het sportieve rijden buiten-binnen-buiten is. Kortom, je benadert de bocht vanaf de buitenkant, neemt hem aan de binnenkant en komt er weer uit aan de buitenkant. Op een rotonde blijkt dat best een uitdaging te zijn, dus veel praktijkervaring had ik nog niet en dat hoopte ik dan ook tijdens de cursus op te kunnen doen. Wist ik veel dat we werkelijk het circuit op zouden gaan en hoewel ik dat wel eens meegemaakt heb, stond ik echt wèl te springen om daar zelf een keer achter het stuur te zitten.

De weergoden en de accugoden

De weergoden lachten ons toe op zaterdagochtend en dat is precies wat je wilt als je je naar Zandvoort begeeft. De accugoden dachten daar echter anders over: toen ik de sleutel in het contact omdraaide, klonk er een zielig horten en stoten, alsof mijn auto op het punt stond zijn laatste adem uit te blazen, terwijl mijn adem haast stokte in mijn keel. Gelukkig was daar mijn vriend die de Cinq (met mij erin) de garage uit duwde en de accu weer nieuw leven inblies met startkabels. Klaar voor een dagje autorijden!

Een feestje

Dat mijn Cinq alles aankan, bleek maar weer tijdens deze cursus. Ik weet best dat ‘ie geen moeite heeft met slalommen en dat de remmen goed werken, maar vergis je niet: dit blauwe beestje kan zelfs het circuit aan. Dat ‘ie de eerste heuvel – die na de Hugenholtzbocht – maar net op komt en dat hij op het rechte stuk niet harder kan dan 110 km/u door tegenwind, is bijzaak. Rijden op het circuit in de Cinquecento is namelijk een feestje.

Spannend

Hij heeft geen sportstand, ABS of ESP; sterker nog, hij heeft niet eens een airbag. Op een circuit rijden met mijn autootje tussen Lamborghini Gallardos, Porsches en driftende Mustangs (om maar wat te noemen) lijkt dus niet direct het meest veilige ter wereld, al geeft het wel een gradatie van spannend die je verwacht te missen als je bedenkt dat ik met wel 39 pk het asfalt betreed. Ik denk alleen niet dat “spannend” de ervaring die ik op het circuit had eer aandoet.

Bevrijdend

Het eerste rondje was niet eens onwennig. Ik dook zo veel ik kon de bochten in volgens het buiten-binnen-buiten principe. Ik trapte zo laat mogelijk op de rem (wel heel laat, vond de instructeur), maar zo doen ze het tijdens races immers ook. Wat ik vooral deed, was het gas intrappen waar dat kon en dat was één van de meest bevrijdende dingen ooit: geen flitskasten, stoplichten of verkeersborden die je daarbij beperken. Alleen de andere circuitgebruikers, maar eerlijk is eerlijk, met 39 pk zul je niet snel op iemands lip zitten en uitkijken doe je echt wel als je weet dat er zomaar een Aston Martin aan jouw kont kan kleven.

Puur autorijden

Het was puur door gebrek aan technische snufjes, sportstanden en meer van die dingen, en doordat de krachten van de elementen (wind, heuvels) onontkoombaar en volledig voelbaar waren door onder andere het hellen van de auto. Het draaide alleen maar om mijn kwaliteiten als bestuurder, het harde werken van mijn auto (inclusief gierend motortje) en het asfalt. Het was puur en vooral fantastisch.

De cursus

Alleen… Daar draaide de cursus natuurlijk niet om. De focus was juist veilig rijden door middel van rustig stuurgedrag en goede stuurtechnieken, iets dat we oefenden tijdens de slalomproef, precies wat ik negen maanden eerder deed op een afgelegen parkeerterrein, maar dan tussen bomen door. Tijdens de remproef moesten we vol in de remmen en dit later uitbouwen naar een uitwijkproef. Klinkt makkelijk, maar dat vond ik het zeker niet. Moest ik nu mijn koppeling ook intrappen om te voorkomen dat de motor af zou slaan, of juist op het laatste moment intrappen (met het risico dat…) zodat mijn auto ook een beetje op de motor af zou remmen? Na twee niet heel succesvolle pogingen, vroeg ik het en de keer erna trapte ik ook de koppeling in. Pas bij poging vier slaagde ik erin om vol in de remmen te gaan, wat resulteerde in blokkerende wielen (en verrukte kreten van mijn kant). Geen enkele keer heb ik de pylonen voor mij geraakt, wat al een prestatie op zich is, maar ik vind het jammer dat ik de uitwijkproef geen enkele keer succesvol heb kunnen afleggen omdat we na die vierde poging het circuit weer opgingen, iets dat ik mij geen tweede keer liet zeggen.

Bewustwording

Voor mij was de dag meer een bewustwording van (en een adrenalinekick) dan dat ik echt iets nieuws geleerd heb. De informatie over de optimale zithouding, waarom dit belangrijk is in verband met de airbag (die ik dus niet heb) en over het afstellen van de spiegels was nuttig, maar door mijn recente rijlessen niet nieuw, iets dat ook opgaat voor het slalommen. De remoefening daarentegen vond ik wèl heel nuttig (vooral de demonstraties van de instructeur) en ook het sportieve lijnen rijden in de praktijk brengen was super, al was de theoretische kennis er al eerder. Toch kunnen deze dingen natuurlijk niet vaak genoeg geoefend en herhaald worden.

De instructeur

De kennis werd mede mogelijk gemaakt door een ontzettend leuke instructeur die duidelijk verstand van zaken heeft, en zeker met hart voor auto’s en rijden. Hij weet alles logisch te onderbouwen en geeft ons allemaal individuele aandacht als we op het circuit rijden door telkens bij iemand anders in te stappen. Ik zou de cursus ook zeker aanraden als je een opfrisser kunt gebruiken. Het rijden op het circuit is bovendien een perfecte gelegenheid om je auto nog beter te leren kennen, wat je weer de kans geeft om rijtechnieken te verbeteren.

Variatie in de groep

De groep was klein – we waren met zes mannen en één vrouw (ik). Ik was wel verrast door de samenstelling van zowel mensen als auto’s. Veel volwassen mannen met al jaren een rijbewijs op zak, terwijl ik eigenlijk een stel zenuwachtige pubers en een aantal mensen van mijn leeftijd verwachtte. De variatie hierin liet alleen maar zien dat de cursus voor iedereen geschikt is en voor iedere auto: van Transporter (busje) tot Mercedes SLK, alles zat ertussen.

Het resultaat

Voor mij was het een topdag – veel en veel leuker dan verwacht dankzij het vele rijden op het circuit. Ik kan me echter voorstellen dat je een beetje beteuterd thuiskomt als je juist wel de verwachting hebt van het echt focussen op de rijvaardigheid. Dat doe je natuurlijk wel op het circuit, maar ik heb daar vooral genoten en de grenzen van mijn auto en mijn kunnen opgezocht. Of mijn rijvaardigheid direct verhoogd is weet ik niet, maar ik ben absoluut een stuk zelfverzekerder en ben me een stuk bewuster van de verschillende aspecten die enorm bijdragen aan veilig rijden.

Verslaafd?

Toch blijf ik het zeggen: dat circuit. Wauw. Ik was er niet af te krijgen. Gelukkig was daar als kers op de taart onze instructeur die mij en een andere deelnemer een aantal rondjes meenam in een race-RS (een Renault Clio RS, uit de fabriek). Dat is natuurlijk geen Porsche of Mercedes SLS, maar minstens zo leuk, want dat ding kleeft met zijn slicks aan het asfalt, is wendbaar, schakelt razendsnel en maakt een heerlijk hels kabaal. Hij gaat loeihard en haalt de rest (ook die Porsches, dus) soepeltjes in. En als je nu denkt dat ik daar als een meisje zat te gillen in die auto, dan heb je het mis. Ik kon alleen maar lachen. Lachen en genieten.

Nieuwsgierig naar de cursus? Kijk dan hier.