Serie uit het stof: ER

Zelfs met ruim 700 zenders lijkt het soms nog steeds onmogelijk om iets leuks te vinden, zeker met de nieuwe scripted reality- en talentenjachttrend. Tussen die 700 zenders zitten dus ook talloze voetbalkanalen (nooit gebruikt) en wat onbekende zenders. Ik zapte en zapte en… Wacht eens even. Zag ik daar nu ER staan?!

Over de Nederlandse televisie heb ik weinig goeds te zeggen, met uitzonderingen van Wie Is de Mol? natuurlijk. Amerika daarentegen weet wel van wanten en maakt steengoede series zoals Dexter en Mad Men, die wat mij betreft niet snel genoeg terug kunnen komen voor een nieuw seizoen. Ik zit iedere week weer klaar voor een kersverse aflevering van Californication en Switched at Birth (morgenavond zenden ze toevallig een SaT-aflevering geheel in American Sign Language uit). Ik dacht dat al deze series mijn favoriete series waren.

TNT

Tot ik ER tegenkwam op een zender genaamd TNT. Om gelijk met de deur in huis te vallen wat betreft deze zender: pluspunten voor het feit dat ze niet aan reclame doen tijdens series, maar die presenterende voice-over die telkens weer vertelt dat het tijd is voor “de populaire Amerikaanse ziekenhuisserie” mogen ze weglaten. Iedere avond om stipt 18:45 u zit ik met mijn avondeten aan een gedekte tafel, klinkt de welbekende openingstune en kijk ik naar het reilen en zeilen van de eerste hulp in het fictieve County General Hospital in Chicago. Mocht ik een keer een aflevering missen, dan heb ik altijd de volgende avond om 18:00 u de herhaling nog. Dat zit wel goed bij TNT.

Crichton en Spielberg

Het voelde haast nostalgisch om ER weer terug te zien. Ik herinner me immers nog dat ik behoorlijk jong was (en toen al een celebcrush had op George Clooney, die door deze serie erkenning kreeg als acteur) en dat kan ook wel kloppen, want de serie ging op 19 september 1994 in première bij NBC. Auteur Michael Crichton schreef het script al in 1974, maar toen dat niets werd, concentreerde hij zich op andere dingen. Eén van die dingen was het boek Jurassic Park (1990), verfilmd in samenwerking met Steven Spielberg (1993). Uiteindelijk resulteerde die samenwerking ook in de geboorte van ER als televisieserie, gebaseerd op Crichton’s werk uit 1974. Ondanks het feit dat de medische dramaserie St. Elsewhere (1982-88) nog redelijk vers in het geheugen zat en NBC om die reden wat terughoudend was, bleek ER na de eerste aflevering (tegelijk uitgezonden met Monday Night Football) al een succes en kreeg een eigen plekje op de donderdag, waar het alle vijftien seizoenen heeft gedraaid.

Supercast

De oorspronkelijke cast bestond uit de altijd sympathieke en heel menselijke Dr. Mark Greene (Anthony Edwards), charmante wildebras Dr. Douglas “Doug” Ross (George Clooney), Dr. Susan Lewis (Sherry Stringfield), de ambitieuze co-schapper en later Dr. John Carter (Noah Wyle, die vijf Emmy nominaties kreeg voor zijn rol), de arrogante en gepassioneerde Dr. Peter Benton (Eriq La Salle, met drie Emmy nominaties) en de nuchtere, enthousiaste zuster Carol Hathaway (Julianna Margulies). Afgezien van mijn interesse in het menselijk lichaam en al het medische vind ik de karakters één van de sterke kanten van deze serie. Stuk voor stuk dynamisch neergezet en personen waar wij ons allemaal wel een beetje mee kunnen identificeren in plaats van supermensen (wat nog wel eens gedacht wordt over doktoren). Ieder karakter is interessant en heeft een rugzak binnen en buiten het ziekenhuis.

331 afleveringen later

In de loop der seizoenen komen daar nog meer spraakmakende karakters bij, zoals Laura Innes die controlefreak Dr. Kerry Weaver speelt en Alex Kingston als de Britse Dr. Elizabeth Corday. Echter gaan er ook wat karakters weg en tegen het einde van seizoen vijf is met het vertrek van George Clooney de cast flink veranderd en zien we karakters zoals Dr. Robert “Rocket” Romano (Paul McCrane), die ik vanaf moment één al een eikel vond. De Kroatische  Goran Višnjić als Dr. Luka Kovač, die zijn weg probeert te vinden in dit nieuwe ziekenhuis en Dr. Dave Malucci, die soms iets te nonchalant is. Wederom een diverse mix, maar het zal nooit zo zijn als tijdens de eerste vijf seizoenen. Na 331 afleveringen verdeeld over vijftien seizoenen viel het doek voor ER op 2 april 2009.

Realistisch

Daarnaast stond de serie bekend om zijn realistische afschildering van het ziekenhuisleven op de eerste hulp. Volgens schrijver en producer Joe Sachs was het belangrijk om medisch gezien nergens vanaf te wijken, behalve wat betreft de tijd die medicijnen bijvoorbeeld nodig hadden om in te werken. Als kijker heb ik van dat laatste nooit iets gemerkt. Ik geloof de serie gelijk en denk geen seconde na over die dingen. ER bracht ook belangrijke onderwerpen ter sprake zoals aids, HIV, human trafficking, rechten voor homoseksuelen en racisme.

Emmy-kanon

ER heeft 375 nominaties in de wacht gesleept en won er daar 116 van. In totaal heeft de serie 22 van de 124 Emmy nominaties gewonnen (waarmee ER tevens de meest Emmy-genomineerde dramaserie ooit is) en won de People’s Choice Award voor “Favorite Television Dramatic Series” van 1995 tot en met 2002. De aflevering “Hell and High Water” (seizoen 2, aflevering 7, vorige week nog op TNT) waarin Dr. Ross een verdrinkend kind redt, is bekroond als beste aflevering van de serie door het Britse tijdschrift Empire.

Waarom je ER echt moet kijken

Vanwege de realiteit van deze serie, de geloofwaardige en bewonderingswaardige karakters, de onderwerpen die aan bod komen, de manier waarop het verhaal verteld wordt en het stukje humor dat subtiel door komt schemeren. Als dat je nog niet overtuigd heeft, kijk het dan vanwege George Clooney of Noah Wyle (geen zorgen, Wyle blijft tot en met het elfde seizoen). Gewoon, omdat het wat mij betreft de beste serie is die ik ooit gezien heb.

Beeldmateriaal: NBC.com