Categorieën
Kijkvoer

Rush

Dames, laat je niet afschrikken door de Formule 1-auto hierboven. Zelfs als je niets met racen of Formule 1 hebt, is deze film toch de moeite waard. Ik bedoel, regisseur Ron Howard wist ook niets van Formule 1 toen hij tekende voor de film, en toch deed hij het. Dit is namelijk het bijzondere verhaal van de rivaliteit tussen twee gedreven coureurs; een verhaal dat verder gaat dan rubber, benzine en auto’s die je trommelvliezen eruit blazen.

Het verhaal (waargebeurd)

Al tijdens hun eerste ontmoeting op het circuit tijdens Formule 3 zijn de onbezonnen, door meisjes omringde Brit James Hunt (Chris Hemsworth) en nieuwkomer Niki Lauda (Daniel Brühl) uit Oostenrijk rivalen. Als ze zes jaar later het prestigieuze Formule 1-team hebben gehaald, gaat de strijd er harder aan toe dan ooit. De één gedreven door veel lef en sterk door hard rijden; de ander met een flink stel hersenen en begrip voor de auto en rijden zoals geen ander. De één deelt het bed met meisje na meisje terwijl de ander amper aardig gevonden wordt door zijn teamgenoot. Toch is hij het die wereldkampioen wordt: Niki Lauda. Dit drijft James tijdens het seizoen van 1976 tot het uiterste, met gevolgen die niemand (behalve Niki, in eerste instantie) had voorzien.

Vind ik leuk

Afgezien van het feit dat ik wild word van het circuit en de agressieve geluiden van raceauto’s, heeft deze film nog veel meer te bieden waar ik razend enthousiast over ben, zoals de vlotte vertelwijze van het verhaal. Maar wat nog veel meer indruk maakt, is het camerawerk, dat vooral tijdens races bestaat uit veel korte en lage beelden, veelal close-ups. Zo kort (echt fracties van seconden), dat je nauwelijks in je op kan nemen wat je ziet. Alsof we zelf op het circuit rijden en op topsnelheid moeten beslissen wat we gaan doen. Het camerawerk is namelijk niet voor niets op deze manier tot stand gekomen. Een film die de naam Rush draagt en over het opzoeken van de grenzen gaat ten koste van alles, heeft iets nodig om niet alleen het verhaal, maar ook het gevoel over te brengen. Bij mij is dat fantastisch gelukt, want ik kan me helemaal inleven in hoe scherp ze moeten zijn; immers, als je even niet oplet heb je het gemist. Als je dan met snelheden van ver boven 200 en soms in de 300 over een circuit raast, kan dat je fataal worden, en die spanning weet Ron Howard prachtig over te brengen.

Dat alleen al maakt de film heel geloofwaardig, maar de acteurs verdienen ook alle lof. Beide hoofdpersonen zijn uitgesproken karakters en worden van top tot teen uniek gemaakt. Letterlijk: iedere beweging, het accent en de manier van doen en laten zijn bijzonder karakteristiek. En menselijk. Over menselijk gesproken: Howard kiest ervoor om ook de lasten van het Formule 1 rijden te laten zien zoals ze zijn. Dat is confronterend, verdrietig en overweldigend, maar absoluut een toevoeging aan de film en intensiteit van het verhaal.

Rush

Vind ik niet leuk

Ik heb ongeveer tien minuten naar mijn scherm gestaard om hier iets te kunnen schrijven voor een gebalanceerde recensie maar ik kan er niets aan doen: ik heb gewoon genoten van deze film en het feit dat ik niet alleen niet bijna in slaap viel, maar überhaupt niet moe was (ik kon mijn blik niet eens van het scherm losrukken), zegt genoeg.

Zien?

Ja! Liefst vandaag nog een keer. Ook als je niet van auto’s of racen houdt: mooi film- en acteerwerk, een waargebeurd verhaal en een meeslepende vertelling.

Waardering:

3 reacties op “Rush”

Je hebt hem al snel gezien 😉 Ondanks het ontbreken van een voorliefde voor formule 1, ben ik eigenlijk heel benieuwd naar deze film. Heeft zeker ook met Chris Hemsworth te maken maar ik heb veel goeie dingen gehoord.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *