Regen

Zul je net zien dat je onderweg bent naar een presentatie in je beste outfit. Op de fiets. Of dat je nèt een perfect hair day hebt. En het komt met bakken uit de hemel. Zelfs al had je ruitenwissers op je bril gehad, dan nog zouden die het afleggen. Dat zijn van die momenten waarop ik de regen wel kan vervloeken. Tot dat ene moment…

Ik ben niet de enige die af en toe flink baalt van het weer. Vooral als ik als een verzopen kat – mijn krullen als slappe sliertjes aan mijn gezicht geplakt – mijn fiets in de fietsenstalling zet. Mascara ver onder mijn ogen (of eigenlijk op mijn wangen), tot op mijn ondergoed doorweekt zodat ik de volgende dag verzekerd ben van een hese stem. Dit is het toppunt van elegantie en dé look voor een presentatie, natuurlijk.

In de plassen stampen

We kunnen (en we doen dat ook) Twitteren over hoe klote dat allemaal is (want zeg nu zelf, dat is behoorlijk baanbrekend nieuws in dit land), maar regen kan ook best leuk zijn. Weet je bijvoorbeeld nog dat het vroeger fantastisch was omdat je dan in plassen kon stampen? Ik snap best dat je dat nu niet meer doet op je designer-naaldhakken, maar toch. En als ik dan met mijn verzopen kat-look – druipend, druppelend en rillend – naar de voordeur loop en probeer om met mijn verkleumde hand de sleutel in het gat te krijgen en om te draaien, dan verlang ik maar naar één ding: dat moment.

Het moment

Het moment dat ik thuiskom: dat ik het slot van de voordeur hoor, de voordeur opendoe en begroet word door warmte (en een blije kat). Dat ik mijn doorweekte jas uitdoe en als ik toevallig een broek aan heb, die van mijn benen strip en inruil voor mijn vriends trainingsbroek. Gewoon, omdat ‘ie zo lekker warm, comfortabel en ruim is (tot m’n oksels, zeg maar).

Regen sucks, behalve als…

Voor zon kun je me wakker maken (net zoals de zon mij ’s zomers wakker maakt), voor sneeuw en de prachtige kleuren van vallende herfstblaadjes ook, en voor babybloemetjes. Al die dingen vind ik prachtig, behalve regen, die je koud maakt tot op ’t bot, die iedere look verpest en die het buiten zo deprimerend maakt. Maar als ik dan in zo’n broek rondloop of gewoon in mijn normale (maar wel droge!) kleding, toch nog wat bibberend van de druppels die van mijn krullen mijn nek in gaan, en me installeer op de bank met mijn blankie, een dampende kop thee en een boek, dan vind ik de regen zo gek nog niet. Mits het buiten koud genoeg is, natuurlijk.

Warm

Het getik op de ramen vind ik heerlijk. Knus. Dan kruip ik nog wat meer onder de dekens of blijf ik tot diep in de nacht lezen. ’s Avonds op de bank, met een film terwijl de wind om het huis suist en de regen tegen de ramen slaat. Kaarsjes aan. Thee erbij (thee is altijd goed).

Het zijn die momentjes die alle keren dat je met een gothic-look die presentatie moet geven, dat je de halve dag in doorweekte kleding rondloopt en dat je in de trein naar natgeregende hond ruikt, goedmaken. Want dit is nu eenmaal de charme van de herfst: thuiskomen in een warm huis. Met de kaarsjes aan.