“Pakketpost!”

Ik schrok op van het helse geluid van onze deurbel, al helemaal omdat ik niets of niemand verwachtte. Ik besloot dat het waarschijnlijk voor de buurvrouw was toen het “Pakketpost!” aan de andere kant van de intercom klonk. Ik stond dan ook best verbaasd te kijken toen ik een bubbeltjesenvelop in mijn handen gedrukt kreeg met toch echt mijn eigen naam erop. Ik wist 100% zeker dat ik niets besteld had en het enige dat ik kon bedenken is dat mijn glansrijke blogcarrière plotseling van start ging en ik dus gratis pakketjes thuis gestuurd kreeg. Maar dat leek me dan weer niét waarschijnlijk.

Kleurtjes naar mijn hart

Genoeg gegist: ik maakte het pakje open en tot mijn verbazing zaten daar twee prachtige O.P.I. lakjes in: Lucky Lucky Lavender uit de Hong Kong collectie (2010) en Pink Flamenco uit de Coleccion de España (2009). Wauw! Twee kleurtjes naar mijn hart. Ik was al een tijdje op zoek naar een zachte kleur waarvan je ogen niet uit hun oogkassen springen (zoals de gemiddelde kleur in mijn verzameling doet) en ook al houd ik niet van roze, van (knal)roze nagellak kan ik er stiekem niet genoeg hebben.

Een warm hart

Maar wat nog het allermooiste was aan dit pakketje, is de envelop die erin zat met daarin een handgeschreven brief van een van mijn liefste vriendinnetjes. Dat ze dacht dat ik meer aan deze twee lakjes zou hebben dan zij, want ze had ze maar twee of drie keer op gehad. En dat vind ik dus zo hartverwarmend: dat ze tijd en moeite heeft gestopt in een spontane verrassing voor mij. Gewoon, zomaar. Een vriendin met een warm hart, en dat vind ik iets heel bijzonders.

Zulke vriendinnetjes, vriendinnetjes waar je altijd mee kunt lachen, die altijd voor je klaarstaan en die je niet vergeten, ook niet als jullie allebei druk zijn en aan de andere kant van het land wonen (of zelfs in een ander land), moet je koesteren. En dat doe ik dan ook, met heel mijn hart.