Ondertussen

Een ongekende stilte op Schrijfmeisje, maar ondertussen heb ik zelf niet stil gezeten (al stond ik wel twee keer stil – maar dat zijn weer andere verhalen), want er moesten en moeten scriptiedeadlines gehaald worden, dus ik schreef en schreef en schrijf nog steeds. In de tussentijd gebeurden er nog meer dingen.

Ondertussen van hot naar her

Zo vloog ik ondertussen bijvoorbeeld van hot naar her. Naar mijn automonteur, om de Fiat te laten keuren zodat hij er weer een jaartje tegenaan kan. Naar de fysio, zodat ik er zelf ook weer een weekje tegenaan kan. Naar de tandarts, voor mijn halfjaarlijkse controle. Dat was afgelopen dinsdag.

Ondertussen op de A28

Dinsdag overdag zat ik dus ook weer hard te werken aan mijn scriptie. Ondertussen had een bestelbusje zichzelf in de vangrail en om een lantaarnpaal gevouwen, waardoor ik vlak voor vertrek ontdekte dat ik niet over de A28 kon. Doe ik niet moeilijk over – dan ga ik gewoon binnendoor.

Ondertussen in de auto

Dit had de rest van Amersfoort (en omstreken) natuurlijk ook bedacht, dus kwam ik vrij snel alsnog stil te staan. Ondertussen tikte de tijd tot mijn afspraak maar door, dus vijf minuten daarvoor belde ik hands-free met mijn moeder (lees: schreeuwend in mijn telefoon die op de passagiersstoel lag). Of ze even aan de tandarts kon laten weten dat ik dacht nog wel een halfuurtje in de file te staan. Dat kon ze.

Ondertussen in het verkeersinfarct

Ondertussen (want we hebben het over twee uur en een kwartier in een verkeersinfarct staan) deed ik ook nog een aantal ontdekkingen. Dat mijn fan het nu goed doet, in tegenstelling tot die van vier gestrande auto’s met een open motorkap en rokende motor, en dat sommige autobestuurders (het meisje in de auto achter mij, bijvoorbeeld) heel erg van het “ondertussen” dingen doen zijn: ondertussen bellen (niet hands-free), ondertussen social media’en (ja, dit is een vooroordeel gebaseerd op de telefoon die aan haar hand geplakt zat) en ondertussen selfies maken (een hele fotoshoot zelfs).

Ondertussen maakte iemand anders een foto van mij

Niet in een file – überhaupt niet in de auto – maar met Poes, want Jack werd afgelopen maandag alweer vijf jaar (en toen kon ik jammer genoeg niet “ondertussen” nog even een blogje daarover maken, dus bij dezen).

Ondertussen toen ik even niet keek

Maar dit is nog wel het meest ongelofelijke. Tussen al het scriptieschrijven en de drukke dingen door ontdekte ik dat de tomatenzaadjes die ik een paar dagen eerder had geplant ondertussen geen zaadjes meer waren, maar miniplantjes, en dat ik er inmiddels een heel oerwoud van heb. En dat vind ik toch zoiets fantastisch, dat ze dat zo maar even doen. Dat je ze ’s ochtends water geeft en dat je als je gaat lunchen ondertussen alweer heel wat meer tomatenplant hebt.

Want soms lijkt het allemaal stil te staan, maar ondertussen… Zoals met mijn scriptie, toen ik even helemaal de weg kwijt was en het proces stil leek te staan, maar waardoor ik nu juist precies weet wat ik nog moet doen (veel! Nog twee weken tot mijn pre-final versie). Dus het blijft op Schrijfmeisje een beetje stil, maar ondertussen gebeurt er voor mijn afstuderen heel veel.

Wat deed jij ondertussen?