Nasty, die nieuwsbrieven

Vroeger kreeg je tijdens de uitverkoop – doorgaans aan het einde van een seizoen of met de feestdagen in aantocht – een pakketje folders in de brievenbus zodat wij consumenten de beste koopjes niet mis zouden lopen. Natuurlijk gaan ook de folders mee in het digitale tijdperk in de vorm van nieuwsbrieven. Best handig, op het eerste gezicht, maar in werkelijkheid behoorlijk bedrieglijk.

Stel je eens voor dat je je moeder kaartjes voor de Toppers cadeau wilt doen en die online bestelt. Je rekent af, ontvangt de bevestigingsmail en dat is dat. Tenminste, dat dènk je.

Floppers

Het welbekende rode bolletje bij mijn mailicoon geeft aan dat ik een mailtje heb. Stiekem word ik daar altijd best blij van – ik houd van mailtjes. Maar als ik mijn mailbox open staar ik teleurgesteld naar mijn scherm terwijl de Toppers naar mij terugstaren. Dit had ik niet verwacht. En dan dringt het tot me door. Ik heb nooit aangevinkt dat ik überhaupt mailtjes wil over de toppers en hoe duur de nieuwe tickets zijn. Wat een flop. Snel scroll ik naar beneden en meld me via het linkje af voor de nieuwsbrief, hoe jammer ze het ook vinden. Tevreden gaat de nieuwsbrief de prullenbak in – hoppa.

Een week later is het weer raak. Dan bedoel ik niet dat ik weer online iets nieuws gekocht heb (studentenportemonnee hè), maar dat ik een nieuwe nieuwsbrief heb. Van de Toppers. Met een donderwolkje boven mijn hoofd volg ik de afmeldprocedure en het mailtje verdwijnt direct weer in de prullenbak.

Kortingen, koopjes en persoonlijke aanbevelingen

Drie maal raden. Inmiddels is het twee jaar geleden dat mijn moeder haar Toppers-concert cadeau kreeg. Ik krijg nog steeds zeker iedere maand een mailtje dat ritueel gevolgd wordt door mijn afmelding en een one way ticket naar de prullenbak. Als dat nu de enige nieuwsbrief was, maar nee. Je koopt ergens iets of je meldt je ergens aan en voor je het weet krijg je mailtjes met kortingen, koopjes en persoonlijke aanbevelingen, aangezien ze op de ene aankoop of die ene voorkeur kunnen baseren wat ik verder nog leuk vind (dat ik Harry Potter heb gelezen betekent niet dat ik zit te wachten op Twilight of dat ik überhaupt een verband tussen die twee zie). Dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat het niet een paar keer per jaar, maar iedere dag wel uitverkoop lijkt te zijn.

Niet-nasty nieuwsbrieven

Dan heb je nog de niet-nasty nieuwsbrieven. Je weet wel, het soort waar je handmatig op aanmelden geklikt hebt en die je dus niet zomaar zonder pardon in je mailbox krijgt. Zo ontvang ik die van TopGear Magazine Nederland bijvoorbeeld, zelfs al weet ik heus wel wat er allemaal gaande is (maar mocht je het nog niet weten, morgenavond begint de tweedelige Afrika special op BBC2! Dan weet je bij deze waar je de televisie op moet zetten om 21:00 u). Of die van Waterstones, zodat ik me nog meer kan verlekkeren aan Englishness en boeken. Ik krijg zelfs de nieuwsbrief van een online platform van de uni, DUB. Zo weet ik precies wat de ins en outs zijn in studentenland (hebben jullie al gehoord over die kalender waar besturen van studieverenigingen naakt gaan? Nee? Toch maar eens op die nieuwsbrief abonneren dan). En natuurlijk kan Muse niet in dit rijtje ontbreken: ik wil als echte fan natuurlijk wel weten wanneer ik mijn kaartjes kan kopen als ze naar Nederland komen. Dat zijn nieuwsbrieven die ik interessant vind en waar ik belang bij heb. Maar ik hoef echt niet iedere maand een herinnering aan de Toppers waar ik zelf niet eens naartoe ging.

Nasty

Toch blijft het een feit: zelfs als je denkt dat je ervanaf bent, krijg je ineens een mailtje van de sportschool waar je drie jaar geleden kwam, met een herinnering dat sporten echt heel goed voor je is en dat je je maar aan moet melden met die fantastische aanbieding voor terugkerende klanten. Nieuwsbrieven komen overal vandaan en dan vooral vaak ongevraagd: nasty, als je het mij vraagt. Voor mij alleen nog maar nieuwsbrieven waar ik op ‘aanmelden’ klik.