Categorieën
Genieten

Movie Park Germany

“Zijn we net nou over de kop geweest?!” vraag ik aan mijn vriend als we uit de karretjes stappen. Hij kijkt me aan, moet even lachen en kijkt nog een keer om te checken of ik het meen. “Nee, schatje.” Met knikkende knieën ga ik mee naar de volgende attractie in Movie Park Germany.

Zet mij in een attractiepark en je zult me in een staat van totale paniek meemaken (zie de foto’s voor het bewijs). Wacht. Dat punt komt pas echt als ik bijna in een attractie zit, en al helemaal als ik er werkelijk in zit. Ik begin nog net niet te gillen als ik erin stap. Maar wacht maar tot de eerste val…

The Bandit

Om maar gelijk goed af te trappen gaan we – net als vorig jaar in Walibi – als eerst in de houten achtbaan. Omdat ik Robin Hood uiteindelijk best wel leuk vond. The Bandit hoort bij The Old West, en dus stappen we een soort houten huisje in. Niet dat ik daar heel veel van meekrijg, want op dat moment ben ik allang blij dat mijn benen het nog houden. Ik ben op van de zenuwen. Niet zo hoog? Maak dat de kat wijs, want hoewel ik zelf best zie dat The Bandit minder hoog is dan Goliath, voelt het nog steeds alsof ik omhoog getrokken word en bovenop de Mount Everest uitkom (altijd fijn, hoogtevrees). Mijn stem begeeft het bij de eerste val al. Het goede nieuws is dat ik niet aan één stuk door blijf gillen, zoals ik de eerste keer in Robin Hood wel deed (gênant ja, maar ik had het niet eens door). Maakt dat The Bandit gelijk een leuke achtbaan? Nee, maar dat komt vooral omdat we er na twee keer wel klaar mee zijn. Aan die blauwe plekken en schrammen op mijn heupen beleef ik niet echt plezier (en dat is ook niet bepaald het soort souvenir dat je mee wilt nemen). Ook al ben ik doodsbang voor achtbanen, normaal (hoor mij nou, dit was pas de tweede keer in een attractiepark) vind ik de bumpiness niet erg of eng. Maar dit was te veel van het goede. Minpunten dus.

Crazy Action Stunt Show

Ik ben blij dat de Crazy Action Stunt Show, bij de Hollywood Street Set, het volgende plan is. Even op adem komen. Auto’s, de geur van rubber en ronkende motoren! De show begint heel subtiel met ene mevrouw Schklovsky (het was een ingewikkelder naam die hierop leek), een zeer kundige schoonmaakster met het klunsgehalte van iemand met twee linkerhanden èn -voeten. Algauw volgt er wat actie: politieagenten (Brett – ik ga er vanuit dat ik het op z’n Duits moet schrijven) en wat oranje pipo’s die de slechteriken spelen. Natuurlijk is er ook sexy schurk en niet te vergeten de director die de nodige aanwijzingen geeft. Ik had meer spanning en sensatie verwacht (al waren die sprongen op de Honda motor best gaaf en de vlammenzee ook), maar het was een vermakelijk stukje entertainment. Veel leuker dan The Bandit!

Ice Age 4D Experience

Ik zal er niet omheen draaien: ik vind Ice Age geweldig. Dat het 4D is kan mij eigenlijk niet zo bekoren (want weet ik veel wat ik me daar bij voor moet stellen). Ik bedoel, die eerste (en enige keer) dat ik een film in 3D heb gezien, werd ik er ook niet wild van. Deze Ice Age voorstelling ging er echter behoorlijk wild aan toe! We schudden, waaien en spetteren erop los in de interactieve stoelen. En met de meest sexy 3D-brilletjes op onze neuzen (helemaal handig als je een bril draagt). Geen foto helaas – het is te sexy om online te kunnen zetten. Het hele 4D-gebeuren is een ontzettend leuke ervaring. Ik zit veel meer in de film, en ik realiseer me dat dit de oplossing is voor het altijd in slaap vallen.

Van Helsing’s Factory

Op naar Streets of New York. Ik houd wel van een beetje horror en griezelen, dus dit zou perfect moeten zijn voor mij! Maar wat blijkt: het is een achtbaanachtige attractie. In het pikkedonker. Hup, proberen jullie dat eerst maar uit, zei ik. Het duurde niet al te lang want blijkbaar vierde Duitsland moederdag liever thuis dan in een attractiepark (in tegenstelling tot Nederland, want Walibi was uitverkocht). Uit het proefritje blijkt dat ik dit best aankan. Je ziet geen hand voor ogen en dit ritje gaat behoorlijk snel (maar ik houd van snel). Scherpe bochten, onverwachtse vallen. En dan gaan we over de kop. Kun je het geloven, Laura in een looping? Doe maar niet, want mijn vriend verzekerde me ervan dat het niet zo was. Eigenlijk is dit best een leuk ritje. Een derde of vierde keer zou ik helemaal niet erg vinden…

Ghost Chasers

Om mij weer een beetje rustig te krijgen, gaan we naar het deel van het park waar ze speciaal voor mij allemaal attracties hebben gemaakt: Nickland! Goed, eigenlijk kijken we alleen even hoe het eruitziet (niet speciaal voor mij hoor), en uiteindelijk belanden we in Ghost Chasers, een paarsblauw ding dat niet heel spannend lijkt, maar dat eigenlijk best wel is. Het wagentje gaat vlot, maakt scherpe bochten die je ziet aankomen, terwijl je het gevoel hebt dat je rechtdoor blijft gaan. De vallen zijn nog spannender omdat er ongeveer een meter tussen mijn benen en die veiligheidsstang zit, maar gelukkig heb ik mijn ridder bij me, waar ik me stevig aan vasthoud. Kind of geen kind, een leuk ritje is het sowieso!

Bermuda Triangle-Alien Encounter

Een waterritje mag natuurlijk niet ontbreken op een zonnige dag als deze. Bijna iedereen komt nagenoeg droog uit de boot. Ik niet, maar wat maakt het uit? Heel erg avontuurlijk was ‘ie niet, maar dat maakte het tegelijkertijd wel spannend. In het begin is het donker, en gebeuren er wat onverwachte dingen. Daarna ben ik zo op mijn hoede, dat ik niet kan geloven dat we gewoon langs wat aliëndingen varen (die overigens heel tof zijn) zonder dat er iets gebeurt. Het ritje eindigt wel heel leuk (en nat) en is best de moeite waard.

Crazy Surfer

Op naar Santa Monica Bay voor dit bizarre ding! Al moet ik zeggen dat ik niet zo enthousiast was. Een rond geval met stoeltjes waarbij je naar buiten kijkt (het lijken een soort van fietsen maar als je erin zit, voel je je net een kind in een kinderstoel), heen en weer gaande over golvende rails. Terwijl hij draait en nog best hoog gaat. Het eerste ritje heb ik overgeslagen, maar uiteindelijk kwam de score uit op drie. En dan bedoel ik niet sterren. Het is raar, eng, te hoog en “hij hobbelt” (schijn ik telkens gezegd te hebben terwijl ik eruit zag alsof ik doodsangsten uitstond – wat ik ook deed). Stiekem misschien toch wel heel leuk. Of iets leuker dan dat. Gaan we nog een keer?

Genieten?

Ondanks dat ik alles met veel moeite, knikkende knieën en zenuwen doe, en praktisch in de attracties gesleept moet worden, heb ik een heerlijke dag gehad. Er zijn nog wat andere attracties gedaan (niet door mij natuurlijk) en enthousiast ontvangen. Dat ik bont en blauw ben, en mijn stem kwijt is hoort er gewoon een beetje bij. Eigenlijk is Movie Park Germany hartstikke leuk en de moeite waard om naartoe te gaan. Tenzij je een echte achtbaan diehard  bent. Anders: doen dus.

The day after: pandahoofd dankzij het lekkere zonnetje!

2 reacties op “Movie Park Germany”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *