Eigenlijk had er volgens mijn blogritme gisteren iets online moeten komen en als ik veel andere blogs zie, had dat vooral moeten gaan over Valentijn. Maar goed, ik was stiekem veel te druk met een fijne (Valentijns)dag met mijn vriend hebben: uitslapen, the Dutch Corvette Collection in Wezep bewonderen, de Italiaanse delicatessen plunderen voor onze zelfgemaakte pizza’s en als laatste naar The Monuments Men.
Het verhaal
Gebaseerd op het waargebeurde verhaal The Monuments Men: Allied Heroes, Nazi Thieves and the Greatest Treasure Hunt in History van Robert M. Edsel, regiseert George Clooney nu de film The Monuments Men, waarin hij zelf de rol van Frank Stokes speelt. Als het einde van de Tweede Wereldoorlog nadert, probeert Stokes de Amerikaanse president ervan te overtuigen dat de overwinning niets betekent als alle kunstwerken en hun geschiedenis vernietigd worden. Hitler verzamelt namelijk kunst voor zijn “Führermuseum” in Linz (lees: rooft musea en privécollecties leeg) en heeft ook opdracht gegeven om alles te vernietigen wanneer hij ooit komt te overlijden. Daarom gaat Stokes met een klein groepje kunstkenners (van museumeigenaren tot kunst-geschiedkundigen) en zonder ook maar iets anders (zoals auto’s, wapens of autoriteit) naar Europa om de gestolen kunstwerken terug te halen en te beschermen.
Vind ik leuk
Ik moet bekennen dat ik, tot het zien van deze film, nooit heb stilgestaan bij wat er gebeurd is met culturele objecten zoals kunstwerken en het feit dat deze kant wordt belicht, vind ik heel bijzonder. Het is weer eens wat anders; iets heel belangrijks en actueels (zo is laatst de buit van één van die kunstroven boven water gekomen: 1.400 schilderijen!) dat we eigenlijk weinig terugzien in WOII-films. Ook leuk: George Clooney op het scherm. Heel groot en heel veel. Maar dat was het ook wel, want hoewel ik genoten heb van de komische momenten en ik bij sommige stukken juist even flink moest slikken, zijn er niet echt dingen die eruit springen.
Vind ik niet leuk
Zo vind ik het dus ook moeilijk om te vertellen wat ik niet leuk vond. Soms was het verhaal een beetje hak op de tak, maar goed, dan moet je wel bedenken dat deze jongens in een oude auto door heel België en Duitsland reden en dat je dus niet op ieder detail in kan gaan. Sowieso waren die 112 minuten wat mij betreft precies genoeg: het verhaal werd niet afgeraffeld, bleef interessant, en was gewoon afgelopen na die tijd.
Zien?
Een must-see zou ik het niet noemen, maar het is zeker een leuke film om een keer te zien en de moeite waard. Jammer genoeg blijft het daar ook bij, wat mij betreft. Terwijl ik normaal mijn vriend achteraf overlaad met wat ik er allemaal van vond, was ik nu met drie zinnen klaar (waarin ik alle keren wel zei dat ik het een leuke film vond). Het is vooral het verhaal waar ik van onder de indruk ben en bewondering voor heb, maar niet voor de film an sich. Gewoon een leuke film dus, die sinds afgelopen donderdag 13 februari in de bioscoop te zien is. Met George Clooney, dat moet er dan wel nog een keertje bij gezegd worden.
Waardering:
6 reacties op “The Monuments Men”
Komende week ga ik naar deze film. Met deze cast had ik toch wel iets meer verwacht dan jouw ervaring. Maar stiekem maakt me dat alleen maar nieuwschieriger 😉
Ik twijfel nog of ik hem wil gaan zien. Het verhaal is best bijzonder zoals jij al zegt, maar ik weet niet of ik hem voor de rest leuk ga vinden..
Hoewel ik het geen must-see vind, is hij wel de moeite waard hoor 🙂
Een film die ik zeker ga zien!
Toch een leuke manier om je valentijnsdag af te sluiten.
Ja absoluut! Zoals ik al schreef, het was niet zo dat het geen leuke film was – integendeel. Maar het is gewoon niet iets heel bijzonders zoals Rush dat bijvoorbeeld was.