Montjuïc en de Olympische Spelen

Voor sommigen is vakantie non-stop luieren op het strand, anderen gaan fulltime mountainbiken. Ik ga graag op pad (maar niet mountainbiken, hoor), maar houd ook van relaxdagjes. Daarom bezochten we het rustige maar mooie Montjuïc met zijn Olympisch stadion, 50-meterbad, duikbad en museum.

Montjuïc is een heuveltje dat slechts 184,8 meter is op het hoogste punt. Het is een heel groen heuveltje dat wij maar wat graag wilden bezoeken. Werd het voor 1890 vooral gebruikt voor het groeien van gewassen en grazende schaapjes, zo besloten ze na 1927 om het helemaal om te gooien voor onder andere Palau Nacional, Estadi Olímpic Lluís Companys (Olympisch Stadion) en de Font Mágica fonteinen. Bij die laatste twee (en meer!) namen wij een kijkje.

Estadi Olímpic Lluís Companys

Het klinkt misschien gek, maar ik was helemaal niet zo onder de indruk van het Olympisch Stadion als ik had verwacht. Ik bedoel, de details en klassieke architectuur waren fantastisch, maar in feite is het gewoon een groot, groen grasveld verstopt in een prachtig gebouw. Er gebeurt weinig, er is nul uitleg (ik was namelijk best nieuwsgierig naar wat achtergrondinformatie) en je mag bijna nergens komen (wie wil nu niet weten hoe het voelt om toeschouwer in een Olympisch stadion te zijn?). Aan de andere kant: hoe vaak kom je nu in een Olympisch stadion? Dat maakt Estadi Olímpic Lluís Companys best een bezoekje waard.

Het stadion werd in 1927 gebouwd voor de 1929 International Exposition en Barcelona’s hoop om het gastland van de Spelen in 1936 te zijn (helaas ging die eer naar Berlijn). Gelukkig kreeg Barcelona de kans om het stadion te gebruiken tijdens de Spelen in 1992. Speciaal daarvoor werd het in 1989 gerenoveerd tot wat het nu is. Er passen wel 67.007 mensen in! Wist je trouwens dat The Rolling Stones, Madonna en Bruce Springsteen meerdere malen een concert hebben gegeven in dit Olympisch Stadion, en dat ook Coldplay in dat opzicht niet achter kon blijven?

Piscines Bernat Picornell

Niets is zo lekker als een verfrissende duik op een hete dag waarbij het zweet zo’n beetje van je hoofd afgutst. Alleen het wemelt van de toeristen in Barcelona, toeristen die het allemaal net zo warm hebben als wij. Dat weerhield ons er echter niet van om het Olympisch 50-meterbad op te zoeken – als we er dan toch zijn. Verwacht geen pracht en praal in de kleedkamers, maar ga er maar wel vanuit dat het lekker rustig zal zijn! Zodra er één zonnestraal te zien is in Nederland, liggen we massaal in het zwembad (mits je er nog in kan), maar in Piscines Bernat Picornell is het heerlijk rustig. Baantjes trekken? Geen probleem. Bommetje? Alle ruimte zonder dat Bikinibarbies beginnen te zeuren dat hun make-up uitloopt dankzij de watergolf die jij creëert. Zon? Meer dan genoeg om van te genieten op een ligbedje. Ik denk dat ik hier maar één ding aan toe kan voegen: ideaal.

Museu Olímpic i de l’Esport Joan Antoni Samaranch

Zoals jullie misschien wel hebben gemerkt aan mijn museumkeuzes (Louwman Museum en Museu de la Xocolata), ben ik een echte cultuursnuiver. Dat in combinatie met mijn liefde voor de Olympische Spelen betekent dat ik dit museum echt niet over kan slaan: Museu Olímpic. Heb jij wel eens de outfits tijdens de medailleceremonies in het echt willen bewonderen? Hier kan dat! Daarnaast kom je alles te weten over de Olympische Spelen en zie je outfits, voorwerpen en nog veel meer. Ja, de echte voorwerpen. Van de Olympische fakkels tot medailles en zweetschoenen waarmee goud is gewonnen. Maar het mooiste vond ik het mediagedeelte, waar je op een beeldscherm in het archief van de Olympische Spelen kan duiken. Natuurlijk heb ik alle turnfilmpjes van toen bekeken (wat overigens niet eens in de buurt komt van het huidige turnen), maar er zijn er nog veel meer.

Mocht je hongerig worden van al dat cultuursnuiven (en dat werden we), dan is er een klein restaurantje waar je iets kan eten. Ze serveren er plaatpizza’s waar heerlijke geuren vanaf komen, maar wij gingen voor een vers belegd broodje: ik met manchego en tomaat, mijn vriend met chorizo. Gelukkig maar, want daarna kwamen we terecht in een ruimte waar we zelf aan de slag konden. Hoogspringen, verspringen, sprinten en je reflexen testen kosten meer energie dan je denkt èn zijn superverslavend. Ja, wij hebben ons wel vermaakt in het museum en zijn er dan ook zijn vier uur blijven hangen. Hoe dat kan als we ook al bij het Olympisch Stadion en zwembad zijn geweest? Dat was niet op dezelfde dag. Daar gingen we namelijk op maandag heen, maar wat bleek? Maandag is rustdag, dus het museum was niet geopend. Daarom besloten we op zaterdag, onze laatste dag, terug te keren naar het rustige en mooie Montjuïc.

Piscina Municipal de Montjuïc

Op die maandag kwamen we ook langs het Olympisch duikbad. Piscines Bernat Picornell was al heel rustig, maar dit zwembad was nog rustiger. Je ziet namelijk op het eerste gezicht niet dat je er ook gewoon kan zwemmen. Dat wilden we maar wat graag, want het uitzicht dat je vanuit dat bad hebt is adembenemend. Piscina Municipal de Montjuïc ligt namelijk op een heuvel en heeft een fantastisch uitzicht op Barcelona. Na al onze inspanningen in het museum vonden we dan ook dat we een frisse duik verdiend hadden. We zwommen, lazen, ontspanden en genoten van het uitzicht. Wat een heerlijke namiddag was dat!

Font Mágica

Mocht je helemaal uitgekeken zijn op de Olympische pracht en praal van Barcelona, dan is het tijd voor ècht wat pracht en praal: Font Mágica. Overdag lijkt het een normale fontein en zal je er waarschijnlijk langslopen (hij viel ons ook niet op namelijk), maar ’s avonds wordt het een prachtig waterballet met muziek, gekleurde verlichting en de hele reutemeteut. Misschien heb je zoiets al eens gezien, maar zeg nu zelf: wie is er niet gek op zoiets moois? Font Mágica doet wat mij betreft zijn naam eer aan. Het waterballet is spectaculair en magisch tegelijk. Niet voor niets bleven we twee shows hangen.

Iedere sportliefhebber kan zijn hart ophalen op Montjuïc, maar ook voor de cultuursnuivers is er genoeg te doen. Wij zijn er niet aan toe gekomen, maar kwamen we langs prachtige gebouwen en wandelden door rustige parken. In feite is Montjuïc één groot park en ademt het rust en ontspanning. Heerlijk.