Laura V.0

Sommigen hebben een iets te grote liefde voor chocolade (en nemen er dus wel eens iets te veel van) of voor kleding (wat de portemonnee niet altijd leuk vindt). Ik heb ook zoiets, maar dan met bloggen. Dat is helemaal niet erg, tot op zekere hoogte. Tijd voor een kleine update.

Heel onschuldig begon ik ooit, net als half Nederland, een blog, met in mijn achterhoofd het idee dat ik zou schrijven wanneer ik inspiratie had. Langzaam zou dan een portfolio ontstaan. Klinkt perfect, toch? Maar vanaf dag één had ik iedere dag inspiratie en als ik geen inspiratie had, dan zorgde ik er wel voor dat ik creatief was. De bezoekersaantallen en reacties begonnen te groeien en er was geen twijfel mogelijk: ik zou vijf tot zeven dagen per week bloggen. En dan bedoel ik niet vooruitbloggen: nee, per dag.

Vergeten hobby’s

Nu kwam ik laatst, na bijna anderhalf jaar, tot de ontdekking dat dit misschien niet zo goed meer werkte, vooral omdat ik nog meer hobby’s heb dan alleen schrijven. Lezen, autorijden, skeeleren, gamen (maar dan wel de Sims en de Wii), om maar wat dingen te noemen. Maar eigenlijk heb ik aan al die dingen nauwelijks tijd kunnen besteden sinds ik ben begonnen met Schrijfmeisje.nl. Dat bleek maar weer toen ik mijn vriend vroeg of hij eigenlijk wist wat mijn hobby’s zijn – hij was die laatste twee bijvoorbeeld helemaal vergeten. Zegt genoeg.

Vakantie

En toch loop ik, ondanks het feit dat ik sinds dat besef slechts om de dag blog, er toch een beetje tegenaan. Na anderhalve maand vakantie heb ik het gevoel dat ik praktisch voor mijn blog leef: ik sta er vroeg voor op (vaak nog eerder dan mijn vriend, terwijl hij gewoon werkt), ga er laat voor slapen en prop het overal tussendoor. Normaal vind ik dat prima – dit is mijn leven en ik geniet ervan. Maar in die vakantie wil ik stiekem nog veel meer doen dan dat. En dat doe ik ook, want ik ben meer weg dan thuis, maar als ik dan thuis ben, verlang ik naar op de bank zitten met een boek, als een debiel met mijn armen zwaaien op de Wii of mijn Sims in één of andere bizarre liefdesromance te laten verwikkelen (ik ben en blijf een meisje). Toch kruip ik achter de computer (ook als het 36 graden is en ik eigenlijk liever op het balkon ga zonnebaden) voor ik wegga of als ik thuiskom, in plaats van dat ik even voor mezelf kies (want terwijl ik blog, zit ik met mijn hoofd bij dat mooie weer buiten of dat boek dat ik wil lezen. Een beetje zoals op de foto hierboven, zeven jaar geleden).

Getallen

Want dit meisje, dat net een website gelanceerd heeft waar de onbelangrijkheid van getallen centraal staat, laat haar leven toch een beetje bepalen door getallen: hoe veel blogjes ik online zet (dit is nummer 399) en hoe veel bezoekers ik heb (de laatste tijd steeds meer). En niet om het getal, maar omdat die bezoekers mensen zijn die reacties achterlaten en ik daar heel gelukkig van word en die mensen blijkbaar net zo veel van mijn blog houden als ik. Bloggen is gewoon een beetje verslavend, maar het feit dat ik me in allerlei bochten wring om het in mijn gekke, onregelmatige vakantieleven te kunnen passen, er vroeg voor opsta en er andere dingen waar ik al maanden naar uitkijk (want in de vakantie zou ik daar ècht tijd voor hebben – toen mijn agenda nog leeg was, ja) moet laten, geeft toch een beetje aan dat ik misschien even wat gas terug moet nemen. Eventjes de routine van het semi-dagelijks schrijven doorbreken. En trots op mezelf zijn dat ik eindelijk één van mijn grootste obstakels in het dagelijks leven probeer te overwinnen: loslaten. Het heeft me namelijk anderhalve maand gekost om tot deze beslissing te komen.

Hoe het komt en gaat (en niet hoe het moet)

De rest van augustus ga ik ècht doen wat ik van plan was toen ik deze blog begon: bloggen wanneer ik inspiratie en tijd heb, en niet omdat ik een bepaald ritme heb. Wie weet komt er zelfs niets online (maar dat is nogal ondenkbaar; ik krijg dan vast afkickverschijnselen). Hoe dan ook, ik neem even vakantie van mijn dagelijkse leven en kom daarna weer uitgerust en zoals normaal terug! En oja, ik ga ook eindelijk werken aan dat leren-fotograferen-voornemen, want nu heb ik lekker de tijd om mijn fotografieboek op m’n gemak te lezen. Dan weten jullie dat.