Categorieën
Columns

In het Italiaans

In het Italiaans

We hebben allemaal wel van die dingen die we “ooit nog eens willen doen.” Eén van de dingen op mijn lijstje is Italiaans leren. Ik houd van het eten, de auto’s en de klanken van de taal, maar verder dan “pizza,” “pasta” en “Fiat Cinquecento” kwam ik niet. Tot ik met Hemelvaart vrij had en spontaan besloot om Italiaans te gaan leren.

Mangiamo!

Nu kun je een taal natuurlijk het beste leren in het land van oorsprong, maar stiekem heb ik dat met Engels ook niet gedaan en bovendien is dit 2015, oftewel: we hebben overal een app voor*. Ik startte Duolingo op en ging aan de slag. Op donderdag werkte ik al heel wat opdrachten door en aan het eind van zaterdag had ik level 6 behaald. “Mangiamo!” zei ik tijdens het eten tegen mijn vriend. Ik presteerde het zelfs om de zin “il gatto mangia” te vormen (je wilt niet weten hoe veel katten eten op Duolingo), wijzend naar een etende Dee Dee.

We eten de appel

Dat Italiaans leren ging dus wel lekker en ik greep maandag, op kantoor, gelijk mijn kans om te oefenen. Ik heb weliswaar geen Italiaanse collega, maar er zijn er wel een paar die Italiaans spreken. Toen ik een appeltje at, zei ik vol overtuiging tegen mijn collega’s: “Mangiamo la mela!” Daarop vroeg één van de twee waarom “we” maar één appel eten met zijn tweeën. Oja: verkeerde vervoeging (nu roep ik de hele dag “Mangio la mela”). Beginnersfoutje – kan gebeuren.

De basis

Het grappige van Duolingo is dus dat je vrij snel al wat simpele zinnen kunt vormen en dingen kunt herkennen en vertalen aan de hand van de grammatica die je vlot aangereikt krijgt – hartstikke leuk. Dat is hun basis (of eigenlijk is hun basis eten, drinken, appels, man, vrouw, jongen, meisje, hond, kat en dan kom je al een heel eind), maar vragen hoe het gaat? No… En aan over appels kunnen praten heb je niet zo veel als je straks werkelijk in la bella Italia bent.

Hoe gaat het?

Daar kwam dinsdagochtend, terwijl ik in de trein met Duolingo in de weer was, gelukkig verandering in. Eenmaal op kantoor had ik amper gedag gezegd (wat je trouwens wel gelijk bij de eerste les leert) en gooide mijn nieuwe kunstje gelijk in de groep: “Come stai?” Mijn collega antwoordde in rap Italiaans (het ging zo snel dat ik maar aannam dat ze het standaard “het gaat goed”-antwoord gaf) en vroeg hetzelfde aan mij. Ik deed mijn mond open en net zo snel weer dicht.

Ik had het antwoord natuurlijk nog niet geleerd. Zul je al-tijd zien.

(En toen ik dit verhaal in een sms’je aan mijn vriend wilde vertellen, moest ik haar vragen hoe je het antwoord ook alweer typt).

* De app zal slechts een opstapje bieden naar het echt leren van de taal. Ik weet heel goed dat de app nooit een volwaardige vervanger zal zijn.

4 reacties op “In het Italiaans”

Leuke verhalen! Maar ja het leren van een nieuwe taal is ook lastig en kan niet alleen met een nieuwe app geleerd worden. Wel hartstikke goed dat je er druk mee bezig bent! Als je nu naar Italië zou gaan, ken je tenminste al wat woorden!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *