Het Nationale Ballet: Cinderella

Als klein meisje droomde ik al weg bij Assepoester en natuurlijk bij alles dat met dans te maken had. Toen ik las dat Het Nationale Ballet Cinderella zou opvoeren, wist ik niet hoe snel ik kaartjes moest bemachtigen voor de wereldpremière. Zou Cinderella mijn verwachtingen overtreffen?

In mei ontdekte ik mijn liefde voor het ballet bij Giselle. Dit keer dacht ik wel te weten wat ik een beetje kon verwachten, al helemaal omdat ik Assepoester maar al te goed ken. Na de kaartjes een aantal maanden in huis te hebben, kon ik ook niet meer wachten tot het zo ver was. Juist doordat ik eerder bij het ballet ben geweest, vind ik dit keer het moment dat de lichten uit gaan en het doek langzaam geopend wordt des te spannender.

De eerste akte

Achter het rode doek is een scherm met vallende regen te zien. Al snel wordt duidelijk dat het scherm doorzichtig is wanneer de voorstelling opent met een tragisch begin: Cinderella verliest plotseling haar moeder en haar hart is gebroken. Gelukkig zijn er vier engelen die over Cinderella zullen waken. Het kleine meisje dat op het toneel verschijnt is schattig, vederlicht en professioneel. Geen greintje zenuwen te bekennen. Sterker nog, ze danst alsof ze iedere dag voor een uitverkochte zaal op het toneel staat. Ze is fris en veerkrachtig wanneer ze met haar beide ouders speelt, en transformeert in een teer poppetje als ze bij de grafsteen van haar moeder rouwt. Het is een aandoenlijke en verdrietige scène.

Binnen een paar seconden verandert het toneel volledig, net als de sfeer. Twee jonge jongens ravotten – maar zijn nog altijd even elegant en dansant – en maken er een rommeltje van. De jonge prins en zijn maatje worden achterna gezeten door de voluptueuze danslerares, wat zorgt voor een komisch effect. Het is een mooie afwisseling, zeker omdat de volgende zich weer afspeelt bij het graf van Cinderella’s moeder. Terwijl Cinderella (Anna Tsygankova) – inmiddels een jonge vrouw – verse bloemen bij het graf zet, verschijnen Edwina (Megan Zimny Gray) en Clementine (Nadia Yanowsky) op het podium. Al snel is duidelijk dat zij het komische duo zijn waar we allemaal om moeten gniffelen, en later hartelijk om kunnen lachen. Gek genoeg verrast het me dat dans zo veel humor kan uitdrukken en wanneer de stiefzusters in een scène verschijnen, kijk ik verrukt toe. Tijdens de grafscène ontdekt Cinderella dat deze twee meiden haar stiefzusters zijn, omdat haar vader hertrouwt.

In de eerste akte zitten nog meer verrassingen. Zo zien we Cinderella op tafel dansen en laat ze zien dat ze een sterke vrouw is in plaats van het zielige sloofje, zoals de meesten haar hebben leren kennen in de Disneyfilm. Een nog grotere verrassing is de scène waarin ze toch nog naar het bal kan gaan. Waar ik Petemoei verwacht, verschijnen er dansparen gehuld in prachtige, gele kostuums in het sprookjesbos. Zij worden afgelost door groene paren en vervolgens door dansers in het oranje. Ineens gaat het lampje branden: ze representeren de seizoenen, maar ik blijk er flink naast te zitten. De gekleurde dansers zijn de geesten van Lichtheid, Soepelheid, Gulheid en Mysterie te zijn. Dat ik dit niet direct meekrijg maakt de scène er niet minder om. Sterker nog, hij wordt gelijk tot mijn favoriet bekroond tijdens de eerste pauze.

De tweede akte

Er hangen prachtige kroonluchters met flikkerende kaarsjes en het is in één oogopslag duidelijk dat dit de balzaal in het paleis is, waar prins Guillaume (Matthew Golding) op zoek zal zijn naar zijn aanstaande, wellicht één van de drie exotische dames die hem proberen te verleiden met hun sensuele dansen. De sfeer wordt gemaakt door de paren in sjieke outfits die op walsmuziek dansen, afgewisseld met de komische capriolen van de stiefzusjes die tevergeefs indruk proberen te maken op Guillame. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het verrassende verschijnen van de stiefmoeder (Larissa Lezhnina) op het bal, dat het nodige gelach oplevert. Het is een frisse en dynamische akte, en vrijwel onmiddellijk de vervanger van mijn vorige favoriet. De kostuums, het gedetailleerde decor, de sfeer en vooral het dansen: eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen. Het is niet alleen een spektakel om te zien, maar een ervaring die een diepe indruk op mij achterlaat. Om twaalf uur klinkt het tikken van de klok en verandert de sfeer. De spanning is duidelijk voelbaar, maar vooral ook zichtbaar in de bewegingen van Cinderella en Guillaume. Het is intens, emotioneel en ware passie.

De derde akte

De laatste akte is verrassend luchtig en begint met de zoektocht naar het meisje dat de verloren spitz past. Zelfs als de dansers op stoelen zitten te wachten, blijven de bewegingen gracieus, elegant en nog altijd dans. Ook de stiefzusjes doen een poging, maar tevergeefs. Stiefmoeder Hortensia, die op dat moment al een vermoeden heeft dat Cinderella mogelijk het meisje is dat ze zoeken, smijt woedend de spitz in het vuur. Natuurlijk verklap ik niet hoe het verder afloopt, maar wel dat ik na het zien van de laatste akte nog steeds ondersteboven ben van de tweede, en die dus mijn favoriet blijft.

Spectaculair sprookje

Cinderella is in één woord adembenemend. Het is een spektakel van een vlekkeloos uitgevoerde choreografie, kostuums die haast couture lijken te zijn en onbeschrijflijk mooie decors. Cinderella zit vol emotie en doet me het sprookje opnieuw herbeleven, intenser dan ooit tevoren. De muziek is fantasierijk en deed me soms aan de Harry Potter-films denken. Ik kan geen genoeg krijgen van de wals die als een rode draad door het verhaal loopt en van alle dansers die over het podium zweven en overtuigend acteren. Of je deze show van het Nationale Ballet moet zien? Geen twijfel mogelijk. Voor mij is het in ieder geval een avond die ik niet zal vergeten.

Genieten

Cinderella ging op donderdag 13 december 2012 in première en zal nog tot en met 1 januari 2013 te bewonderen zijn in het Muziektheater te Amsterdam.

Fotografie: Angela Sterling

Wist je dat…

• Choreograaf Christopher Wheeldon Cinderella gebaseerd heeft op de oorspronkelijke versie van de gebroeders Grimm?
• Er 320 kostuums gemaakt zijn voor Cinderella?
• Ontwerper Julian Crouch de schrik van zijn leven had toen zijn atelier onder water stond door orkaan Sandy? Gelukkig waren de maskers net de deur uit en zijn ook de kostuums ongedeerd gebleven, maar is hij helaas wel veel materiaal kwijtgeraakt.
• Eén van de medewerkers van het artistieke team, Basil Twist (regie en ontwerp boom- en koetsscène), consultant was bij Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2?