Het blotebillengezicht

De grootste angst van iedere vrouw: het blotebillengezicht. Zonder een dun laagje plamuur zullen we vast en zeker niet de deur uit gaan of de badkamer verlaten. Stel je voor dat iemand je ziet zonder make-up… Of zouden ze je niet eens herkennen? Afgelopen zaterdag trokken veel vrouwen de stoute schoenen aan door een make-uploze profielfoto in te stellen naar aanleiding van de oproep die Beautygloss deed in samenwerking met Dove. Zij willen de aandacht vestigen op “echte schoonheid.”

Daar heb ik helemaal niets op tegen. De vraag is alleen of het slechts niet dragen van make-up wel dat doel nastreeft. Ik snap best dat als we het wel dragen, we ons soms mooier voelen omdat we die wallen kunnen maskeren of de nadruk weghalen van die ene moedervlek. Maar waarderen we dan wel wat we werkelijk mooi vinden of zijn we eigenlijk te druk met het verbergen van de dingen waar we niet blij mee zijn?

Zonder make-up

Die ene dag zonder make-up valt het je des te meer op dat je daar een vlekje (oké, een heksenpukkel) hebt en dat je pigment dichter in de buurt komt bij “lijkbleek” dan je eigenlijk dacht. Het bevestigt alleen maar het gevoel dat je echt een blotebillengezicht hebt, na het altijd focussen op het wegwerken van de dingen die je niet zo mooi vindt.

Ineens heb ik puddingbenen

Voor mij is het een beetje hetzelfde als met kleding. Als het eindelijk zomer is en ik me voor het eerst in bikini hijs, dan zie ik ineens mijn puddingbenen die best iets strakker of gespierder mogen worden en vallen mijn afwijkende knieën plotseling weer enorm op. Al die tijd zaten die dingen veilig verborgen in panty’s of broeken. Ik heb altijd even nodig om eraan te wennen voordat ik weer zie wat ik ook alweer wel mooi vind, zoals mijn taille. Die ene dag is daar echt niet genoeg voor. En daar komt bij: ik ben de enige die het opvalt, dus waar maak ik me eigenlijk druk om?

Aandacht

Hoe zeer zullen we onze aandacht dan vestigen op “echte schoonheid” die ene dag dat we een make-uploze profielfoto hebben? Nog veel verrassender vind ik het idee dat een make-uploze foto zo speciaal is. Ik ben een echt meisjes-meisje met altijd gelakte nagels en als ik een gelegenheid heb grijp ik die aan om één van mijn mooie jurkjes te verschijnen, inclusief hakken en natuurlijk met wat make-up. Naar de supermarkt gaan vind ik echter geen gelegenheid. Een rondje wandelen tussen het studeren door of sporten ook niet. Vaak, als ik in en om het huis ben, verschijn ik op straat zonder make-up. Ook als ik wallen of een pukkeltje heb. Sterker nog, ik bezit niet eens een camouflagestift en als er andere manieren zijn om zulke dingen te verbergen, dan blijkt maar weer dat ik er niet eens iets vanaf weet.

Echte schoonheid?

Een nog veel belangrijkere (en moeilijker-te-beantwoorden) vraag is: wat is schoonheid eigenlijk? Wat mij betreft is dat niet een volgeplamuurd gezicht, maar iemand die eerlijk is tegen zichzelf en niet alleen kritisch is op wat zij niet mooi vindt, maar iemand die ook durft te benadrukken waar ze wèl blij mee is. Tegenwoordig lijkt dat namelijk een soort taboe te zijn. Dan ben je ineens narcistisch. Als we alleen maar letten op imperfecties en die verstoppen, worden we des te onzekerder. “Heb ik het goed verborgen? Zie ik er goed uit?” Onzeker zijn zie je, zelfs al heb je de halve make-updoos die ochtend nog op je gezicht gesmeerd. Zelfs al kun je ieder oneffenheidje verbergen, je uitstraling blijft zichtbaar. Kijk ook eens in de spiegel en bewonder de dingen die je wel heel mooi vindt, wees er trots op. Als je goed in je vel zit, dan zul je dat ook uitstralen. En dat is iets waar ik schoonheid in zie.

De innerlijke versie

Dan heb ik het nog niet eens gehad over de innerlijke versie van echte schoonheid, iets dat bij lange na niet bereikt wordt met een make-uploze profielfoto. Uiteindelijk gaat het niet om mijn puddingbenen of dat pukkeltje, want zij bepalen niet wie ik ben. Dat doe ik, door me niet te druk te maken over de dingen die ik niet mooi vind, maar te accepteren wat ik heb en verder mijn ding te doen.

Neemt niet weg dat lekker make-uppen absoluut leuk is, maar het moet niet zijn om schoonheid te bereiken, of iets zijn waar je afhankelijk van bent. Ook zonder make-up zou je eigenlijk lekker in je vel moeten zitten en daarom zou een make-uploze profielfoto eigenlijk niet iets bijzonders moeten zijn. Tenminste, dat vind ik ervan.