Halverwege: The Imperfectionists

Het boek heet weliswaar The Imperfectionists, maar de cover is, als je het mij vraagt, behoorlijk perfect. Het lettertype vind ik heel karakteristiek en speels. Is dat ook mijn eerste indruk van het verhaal zelf?

Het verhaal

Toen ik begon met lezen, wist ik niet veel meer dan dat het zou gaan over het reilen en zeilen van een nieuwsredactie. Tom Rachman heeft voor een bijzondere vertelwijze gekozen: ieder hoofdstuk is er een andere point of view. Als lezer leer je ieder hoofdstuk een ander redactielid kennen en krijg je een kijkje in zijn of haar leven. Kijk vooral niet raar op als je het ene redactielid tegenkomt in het privéleven van de ander. En daar is het speelse dat de cover ook al laat zien. Al vrij snel kom je erachter waar de titel van het boek op slaat: geen van de redactieleden lijkt in de buurt te komen van een perfect leventje. Imperfectie. Daar draait het om en Rachman laat het ons zien op een subtiele maar effectieve manier.

Vind ik leuk

Dit boek heeft echt het fijnste lettertype dat ik ooit in een boek tegengekomen ben. Het leest zo ontspannen en zo makkelijk. Achterin het boek wordt er zelfs iets over opgemerkt. Het lettertype heet Bulmer en is ontworpen aan het einde van de achttiende eeuw door de Londense William Martin. Niet zomaar: het was speciaal voor de Shakespeare Press. William Bulmer was de directeur en daar komt de naam van dit lettertype vandaan. Daarnaast ben ik verrast door de dynamiek van en tussen de karakters. Zelden heb ik een boek gelezen waarbij ik me niet ergerde aan de wisselende vertellers. Sterker nog, ik vond het bij The Imperfectionists juist fijn en zijn vruchten af werpen. De hoofdstukken hadden allemaal een open einde, iets dat voor spanning zorgde.

Vind ik niet leuk

Het eerste hoofdstuk. Ik had geen idee wat ik er mee aan moest en ik duimde maar dat het beter zou worden. Dat gebeurde ook dankzij de nieuwe verteller, want hoofdstuk twee zoog me zo op.

Verder lezen

Ja! Ik kon niet wachten om verder te lezen. Ik las The Imperfectionists tijdens mijn vakantie in Barcelona en op het strand, bij het zwembad of in een park kwam hij gelijk tevoorschijn. Een heel verslavend boek.