Categorieën
Kijkvoer

Extremely Loud and Incredibly Close

Over het boek Extremely Loud and Incredibly Close van Jonathan Safran Foer was iedereen laaiend enthousiast, ik eigenlijk totaal niet. De film wordt wat teleurgesteld ontvangen, al was het een echte tear-jerker in de zaal gisteren. Zou ik nu weer de uitzondering op de regel zijn?

Wat betreft de tear-jerker: ja, daar was ik de uitzondering. En ook wat betreft de teleurstelling in andere reviews, want stiekem moet ik bekennen, ondanks het feit dat ik geen fan was van het boek, dat ik de film juist heel goed ontvangen heb.

Het verhaal

Oskar Schell (Thomas Horn) verliest zijn vader (Tom Hanks) in 9/11. Een jaar later gaat de avonturier op onderzoek uit in zijn vaders kledingkast, breekt een vaas en komt zo een sleutel tegen van ene ‘Black.’ Oskar is ervan overtuigd dat zijn vader een speurtocht heeft achtergelaten die tot een geheime boodschap van hem zal leiden. Met zijn tamboerijn altijd in de aanslag gaat hij op pad terwijl hij zijn moeder (Sandra Bullock) om de tuin leidt (denkt hij).

Vind ik leuk

Toen mijn vriend tijdens de pauze vroeg wat ik ervan vond, was ik nog wat voorzichtig. Maar laat ik nu toch maar met de deur in huis vallen: ik ben blij verrast. Ik kreeg dingen van het verhaal mee die me in het boek compleet ontgaan zijn. En dat is fijn, wat zo krijg ik toch weer wat meer waardering voor het boek.

Ik was vooral erg onder de indruk van Max von Sydow, die de rol van the renter speelde. Zijn rimpelige gezicht en hondenoogjes doen al genoeg. Het feit dat hij communiceert met ‘ja’ op zijn ene hand getatoeëerd en ‘nee’ op de andere, en zijn notitieboekjes, wekken een hoop sympathie op. Al helemaal als hij door Oskar afgeblaft wordt, en je ziet hoe hard hij zijn best doen om de kleine jongen te helpen terwijl hij gebukt gaat onder zijn eigen problemen. Hij maakte me een beetje verdrietig, maar op een goede manier.

Ook vind ik de scènes waar Oskar een waterval aan pijn, angst en onzekerheid laat zien erg indrukwekkend. De beelden en woorden gaan steeds sneller, wat ontzettend goed past bij Oskars chaotische gedachtengang. Een knap staaltje acteerwerk van Thomas Horn.

Oskar werd überhaupt ontzettend goed neergezet. Hij was heel intens. Soms hield ik een beetje van ‘m, en soms vond ik hem een snotjong, ook al wist ik best dat hij daar natuurlijk niets aan kon doen. En dat maakt zijn karakter des te geloofwaardiger.

Vind ik niet leuk

Ik miste Oskars karaktertrekjes een beetje. Vooral in het begin was ik een beetje teleurgesteld daarover. Uiteindelijk kwamen de meeste wel aan bod, maar alsnog weggestopt achter zijn grote avontuur. Jammer, want Oskar is in het boek zo’n uitgesproken en bijzondere persoonlijkheid.

Wat ik tegelijkertijd wel en niet waardeer is dat de verhaallijn over Oskars grootouders er helemaal uit is. Ja, Max von Sydow heeft dan wel zo zijn momentjes, maar dat betekent niet dat hun verhaal daarmee verteld is. Oma is ook veel te veel naar de achtergrond verstopt, en dat terwijl ze in het boek een heel belangrijke rol in Oskars leven speelt. Ik snap best dat zo’n complex boek niet in een film gepropt kan worden, maar een verhaallijn eruit halen die het halve boek beslaat vind ik te veel van het goede. Zelfs al was het die verhaallijn die mij tijdens het lezen zo in de war maakte.

Kijken?

Ja! Meestal kies ik voor het boek in plaats van de film, maar in dit geval ga ik toch echt voor de verfilming. Ik ben verrast en enthousiast, en vooral als je geen fan bent van het boek, zal de film verfrissend zijn. Op naar de bios!

3 reacties op “Extremely Loud and Incredibly Close”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *