Een wandelend spook met ontploft haar

Als ik uit bed gestapt ben en slapend naar de badkamer loop, gaat alles goed. Er is geen vuiltje aan de lucht. Maar als ik dan toch echt mijn ogen open, schrik ik. Ik lijk wel een wandelend spook met ontploft haar. Ik weet wat dit betekent: een bad hair day!

Ik staar – nog altijd half slapend – naar mijn spiegelbeeld (met een enorme bos haar: het staat wijd, pluist en zit door de war) en vraag me af hoe ik hier in godsnaam nog iets van kan maken. Ik weet wat de oorzaak is van het rampenplan op mijn hoofd, maar de oplossing moet nog even wachten. Tijd voor een noodoplossing, die ik eerst nog maar uitstel door me te douchen en aan te kleden.

Goudlokje

Hoopvol kijk ik – redelijk wakker dit keer – in de spiegel, en vervolgens naar de opties die ik heb. Ik ga druk in de weer met mijn plantenspuit (wat de kapper kan, kan ik ook) en haal een borstel door mijn inmiddels natte haar. Mijn krullen dansen door de borstel, maar zijn ook wat uitgezakt door het gewicht van mijn te lange, te zware haar. Ze hangen er wat treurig bij.

Gelukkig kan mijn paarse toverflesje ze een beetje opfleuren. Letterlijk, want Foxy Curls van Tigi ruikt heerlijk fruitig, met een vleugje bloem. Ik smeer de crème in mijn haar en het begint langzaam ergens op te lijken. Het pluist nog steeds meer dan ik gewend ben, mijn krullen zijn nog niet zichzelf, maar het kan ermee door: niemand zal schrikken van mijn wilde coupe.

Verwennerij

Stiekem is dit allemaal een goed teken. Mijn haar is dringend toe aan een knipbeurt en dat betekent dat ik me lekker in de watten kan laten leggen. Ik heb lang, veel en krullend haar, waar ik blij mee ben, maar wat ook veel aandacht van mij eist. ‘Even’ mijn haar wassen is iets wat niet in mijn woordenboek voorkomt. Of vind je drie kwartier (voor alleen het wassen) onder het kopje ‘even’ vallen? Bij de kapper is alles anders.

Daar mag ik lekker op een ligstoel komen liggen en wordt het niet alleen gewassen, maar krijg ik er gelijk een hoofdmassage bij. Aaah, daar teken ik voor! Het blijft jammer als ik een beetje lig te doezelen dat het (veel te snel) voorbij is – ik moet met mijn inmiddels loodzware haar naar beneden om mijn hoofd weer te verlichten. Dag puntjes!

Krullenbol

Je ziet ze spontaan weer terugkomen, mijn krullen. Dankbaar dat ze niet zo zwaar meer zijn. De kapper laat mijn haar drogen et voilà, ik ben weer helemaal mezelf! Maar vandaag nog niet.

En dus heb ik de telefoon gepakt en wordt mijn haar morgen getemd – eh, verwend!