Categorieën
Columns

Als je twee talen spreekt

Als je twee talen spreekt

Half Nederland spreekt minstens vier talen en kan de mit nach bei seit von zu aus-rijtjes na jaren nog steeds opdreunen. Maar ècht een taal spreken, dat is weer iets heel anders en als je even niet oppast, spreche je zo trois talen durcheinander.

Nederlands

Het begon allemaal met Nederlands. Kreeg ik met de paplepel ingegoten en ik was ook nog eens een typisch gevalletje “geef haar één woord en ze neemt het hele vocabulaire.” Hoe leuk mijn ouders me ook vonden (en vinden, geen zorgen), ze waren toch wel blij als ik op bed lag èn in slaap was gevallen. Dan hield ik eindelijk even mijn mond en konden ze bijvoorbeeld het nieuws op televisie een keer verstaan.

Culturele melting pot

Vervolgens leerde ik ook ein bisschen Duits, Engels, Frans en zelfs een vleugje Español. Maar goed, toen was het allemaal nog makkelijk. We spraken gewoon altijd Nederlands, behalve als we weer een woordenlijst uit ons hoofd moesten leren en als we een keer Frans en Spaans na elkaar hadden, waardoor we ineens uno, dos, tres, quatre, cinq, seis begonnen te tellen.

Nederlands + Engels

Ik wilde uiteindelijk meer dan una cerveza and a pain du stok*, please. Inmiddels heb ik mijn bachelor Engelse Taal en Cultuur op zak en spreek ik niet langer vijf halve talen, maar ben ik vloeiend in twee daarvan (dat ik in het Spaans nauwelijks verder kom dan me llamo Laura is een klein detail). Om te voorkomen dat ik verval in een mix van Nederlands en Engels (niet te verwarren met Dunglish, dat weer heel iets anders is), spreek ik of de ene, of de andere taal, maar niet allebei. Voor mij geen “ai spiek goed Inglish.”

Moedertaal (of ik dat nu wil of niet)

Zo spreek ik met mijn ouders gewoon Nederlands. Immers, dat is hun moedertaal (oké toegegeven, volgens mijn vader is Utrechts zijn moedertaal, maar dat is een ander verhaal) en bovendien ben ik nog altijd een Nederlandse, hoe graag ik ook non-stop Engels zou willen spreken. Hoe dan ook, ik was gisteren een dagje bij mijn ouders en kletste zoals gewoonlijk de oren van hun hoofd af (zij waren al klaar met lunchen toen ik net mijn appel op had). In het Nederlands.

Toen ik ein-de-lijk ook alles ophad, was het tijd voor de studie, de onderzoeksfase van een project waarvoor ik mijn favoriete boek, The Art of Fielding, mag gebruiken. Vol enthousiasme zat ik te lezen, trof ik interview na review aan en kwam ik hèt artikel ineens tegen, van Chad Harbach zelf. Dacht ik. En ik zou ik niet zijn als ik dat niet even kwijt moest aan mijn ouders.

Bummer

Vol verbijstering keken ze me allebei aan. En nu weet ik best dat studies zoals die van mij best een beetje vaag kunnen zijn, maar het was niet zo dat ik het had over Foucault (zegt die naam je niets? Dan is mijn doel bereikt). Nee, ik had het over hoe ik een artikel gevonden had van Harbach over zijn boek en dat dit een excerpt uit The Art of Fielding bleek te zijn. Bummer.

Twee talen

Wat ik niet doorhad is dat ik vanuit het niets, op vol tempo en zonder het mij te beseffen, in het Engels aan het ratelen was. Gewoon, omdat ik zo in die Engelse artikelen zat en ook nog eens een chatgesprek in het Engels voerde. Toen realiseerde ik mij pas hoe natuurlijk mijn tweede taal is geworden. Hoe makkelijk het gaat. Hoe normaal het voelt, maar vooral hoe belangrijk het is dat ik twee talen spreek en niet Nederlands met een hint of Engels. En dat ik hier uitsluitend in het Nederlands blog en alleen een Engels woord gebruik als het bij het artikel hoort. Zelfs al aime ik Engels.

* Geen zorgen, ik kon ook vloeiend “je ne comprends pas” zeggen, hoor.

10 reacties op “Als je twee talen spreekt”

Haha, wat herkenbaar! Ik zat in Duitsland het afgelopen weekend, met twee meiden die allebei een andere taal spraken, dus we spraken samen Engels. Mijn hoofd was Nederlands, Engels, Noors en Duits en op een gegeven moment wist ik niet meer of ik danke, takk, thanks of dankjewel moest zeggen tegen de mensen in de winkel!

Ik spreek zelf Arabisch en Nederlands en thuis wil ik deze twee talen weleens door elkaar gebruiken. Gewoon in elke taal kan ik iets beter uitdrukken of welke woord meteen bij me opkomt tijdens het gesprek.

Ik heb mijn middelbare school in het Engels gedaan en dat is echt de beste beslissing ooit. Schakel zonder problemen vloeiend om naar het Engels en klets een end heen. Erg prettig maar merk wel dat bijv mijn Duits en Frans daardoor érg naar de achtergrond zijn verschoven.

Heel herkenbaar dat van die twee talen. Zelf heb ik er ook last van, maar dan meer met dialect. Probeer alles zo gescheiden mogelijk te houden, maar als ik moe ben dan wil het niet altijd. En net als jouw vader vinden mijn opa en oma ook dat Drents hun moedertaal is. Hoop over een tijd te kunnen zeggen dat het Duits en Russisch mijn tweede en derde taal zullen zijn.

Ik hou van Engels. De taal, Groot-Brittannie, Schotland, Ierland, Wales. Alles. Naast Nederlands is Engels ook de enige taal die ik redelijk tot goed kan spreken. Duits heb ik na de middelbare school verdrongen. Was ook mijn enige onvoldoende (’n 5) op mijn eindexamenlijst. Ik heb al jaren geleden besloten dat Duits(land) niets voor mij is.

Wat een leuk nederlands blogje,ik vind het persoonlijk niet zo erg als je iets in het engels zegt en meestal begrijp ik het ook nog,dus maak je geen zorgen als je weer een keer die vergissing maakt,ik snap het best omdat ik ook vanzelf in het utregs overstap.ieder ze’n meug.

Haha, wat herkenbaar en grappig! Mijn vriend en ik ratelen soms ook opeens in het Engels. Ik vanuit mijn interesse in de taal sinds jonge jaren, vriendlief volgde een universitaire studie in het Engels en weet voor sommige dingen niet eens het Nederlandse woord. Later, als ik groot ben, en een kindje krijg, ga ik tweetalig tegen haar/hem praten. Zul je zien hoe leuk dat wordt als hij/zij eenmaal begint te praten… “I love jou pap!”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *