Afstuderen, bloggen en tijdgebrek

Terwijl veel met weemoed terugdenken aan 2012 en tegelijkertijd lijstjes maken met voornemens en alle gave dingen die 2013 voor hen in petto hebben, leef ik vooral nu. Dat betekent dat ik gisterochtend om negen uur – voor mijn begrippen laat – alweer aan de scriptie zat. Na drie kleine uurtjes slaap. Inmiddels heb ik wallen tot op mijn knieën en vooral een groot tijdgebrek. En dan bedoel ik niet voor mijn scriptie.

Ik vind het best leuk hoor, zo’n scriptie. Mijn onderwerp is vermakelijk, interessant, en als ik weer een inzicht heb voel ik me even de slimste mens op aarde ook al ben ik dat niet. Daar staat tegenover dat ik soms zó slim ben, dat ik het zelf niet meer snap en door de bomen het bos niet meer zie. Gevolg is dat ik een beetje staar naar mijn boeken en mijn scherm terwijl ik actief hoop op een nieuwe ingeving. Ondertussen tikt de tijd gewoon verder en voor ik het weet loop ik achter op mijn zorgvuldig samengestelde en vooral nog veel zorgvuldiger aangepaste schema.

Afgemat

Die onderbrekingen van de feestdagen helpen daar niet bij. Ik was al afgemat toen de kerstvakantie begon, dus je zou zeggen dat een paar dagen vrij best even lekker is. En dat is het ook, zij het niet dat we stad en land afgereisd hebben en wellicht meer tijd in de auto hebben doorgebracht dan dat we aan het eten waren. Best ongewoon gezien de feestdagen toch een beetje om eten lijken te draaien. Al met al blijft er weinig tijd over om even met een boek op de bank te kruipen of toe te kijken hoe Sims het maar moeilijk hebben met de sleur van hun dagelijkse leven. Of niet, als je een buitenechtelijke affaire begint met de schoonmaakster.

Energieboost

Afijn. Soms komt daar dan ineens het punt waarop je een energieboost krijgt. Altijd aan toegeven, is mijn motto. Maar wat nu als je die krijgt als je om zes uur ’s ochtends thuiskomt van een oud en nieuw-feestje (waar je naartoe bent gegaan nadat je terugkwam uit België van een gezellig familiefeest)? Ik riep nog – toen we dus weggingen van feestje twee – dat ik nog even een uurtje zou gaan tikken en daarna wel zou gaan slapen. Ik was immers nog zo wakker, dat slapen geen optie was. Echt niet.

Wel of niet slapen?

Ongeveer tien seconden later waren we thuis en deden we de deur achter ons dicht. Het was alsof de klok twaalf had geslagen en de betovering van Petemoei opgeheven was. Ik strompelde door de gang en deed de acht centimeter hoge palen waar ik de hele avond al op liep uit. Mijn hoofd voelde drie keer zo zwaar, en dat terwijl ik als Bob en met een dagje scriptie schrijven in het vooruitzicht geen druppel alcohol op had. Nuchterder dan dat kan niet. Overmand door vermoeidheid sleepte ik mezelf naar boven en na het beautyritueel (ik moest natuurlijk mijn negen lagen plamuur eraf halen naast het creëren van een tandpastareclameglimlach) plofte ik in bed, om vervolgens tóch niet te kunnen slapen. Maar dat zou me er niet van weerhouden om ’s ochtends gewoon een blogje te schrijven en vervolgens een scriptiesprint te trekken.

Welke wekker?

Ik deed mijn ogen open en ineens stond mijn vriend naast het bed. Omdat hij niet persé om negen uur op hoefde te staan, vond ik het wel schappelijk om mijn iPhone (ookwel wekker) aan mijn kant van het bed te leggen. Vervolgens sliep ik er natuurlijk gewoon doorheen waardoor hij er niet alleen wakker van werd, maar ook nog eens uit bed moest om hem uit te doen.

Prioriteiten stellen

Eenmaal beneden woog ik mijn opties af. Ik kon een blogje gaan schrijven, maar waarover? En eigenlijk kon ik die tijd wel goed gebruiken voor mijn scriptie (en anders om vanavond bijtijds klaar te zijn zodat ik eindelijk kan beginnen met het afrekenen van mijn enorme slaaptekort). Tot mijn grote spijt koos ik voor de scriptie en met pijn in mijn hart liet ik mijn blogprincipes even varen. Stiekem vind ik afstuderen nu namelijk even belangrijker, net als mijn kwakkelende gezondheid. Ik beloof niets, maar misschien verschijnen er tijdelijk wat minder updates. Niet omdat ik zo druk ben met terugdenken aan 2012 of vooruitkijken naar 2013, maar omdat ik nu aan het afstuderen ben.